Başkent Üniversitesi Hastanesi 2000-2006 yılları arasında sürekli ayaktan periton diyalizi hastalarında peritonit hızları ve etkenlerinin dağılımı

Abstract

Periton diyaliz tedavisinin kullanım sıklığı 2000' li yıllardan itibaren giderek azalmıştır. Bu azalış, PD hastalarında mortalitenin enfeksiyona bağlı olarak daha fazla bulunmasına bağlanmıştır. Periton diyalizi ile ilgili en sık görülen enfeksiyon peritonittir. Her merkezde peritonit hızları ve etkenlerinin dağılımı farklıdır. Biz bu çalışmada Başkent Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Nefroloji Bölümü' nde Ocak 2000-Ocak 2006 tarihleri arasında KBY tanısıyla, sürekli ayaktan periton diyalizi programında bulunan 440 hastayı çalışma kapsamına alarak peritonit hızlarını ve etkenlerinin dağılımını inceledik.2000-2006 yılları arasında toplam 12012,9 hasta ayında, 620 peritonit atağı saptandı. % 61,6 hasta'nın en az bir kez peritonit atağı geçirdiği saptandı. HD' den SAPD' ye geçenlerde, katater ilişkili enfeksiyon geçirenlerde, peritonit görülme sıklığında istatistiksel olarak anlamlı artış saptandı. Kohort spesifik peritonit insidansı 0,62 atak/hasta yılı olarak saptanmıştır. 2000 – 2006 yılları arasında en sık görülen peritonit etkeni koagülaz-negatif Stafilokoklardır (% 17,1). Tüm peritonitlerin % 37,6' sı Gram-pozitif bakteriler, %12,7' si Gram- negatif bakteriler ve % 0,5' i mantarlar tarafından meydana gelmektedir. Kültür negatif peritonitler % 49,2 oranındadır.Hastalar, yıllara göre iki gruba ayrılarak incelendiğinde peritonit insidansında ve etkenlerin dağılımında değişiklikler dikkati çekmiştir. 2000 – 2003 yılları arasında kohort spesifik peritonit insidansı 0,79 atak/hasta yılı; 2003 – 2006 yılları arasında ise 0,46 atak/hasta yılı olarak hesaplanmıştır. 2000 - 2003 yılları arasında kültür negatif peritonit oranı %53,1 iken, 2003 – 2006 yılları arasında en ise % 43,2' ye düşmüştür. Ayrıca E Coli ve MRKNS görülme sıklıklarında yıllara göre istatistiksel olarak anlamlı değişiklik saptanmıştır Her merkez belirli aralıklarla peritonit etkenlerinin antibiyotik dirençleri konusunda araştırma yaparak gerekli olduğunda ampirik tedaviyi değiştirmelidir. Tüm PD merkezleri için, peritonit hızını azaltma konusunda en önemli nokta eğitimdir. Konvansiyonel kültür yerine, otomatize kan kültürü sistemleri kullanılarak, daha net sonuçlar elde edip tedavi başarısını artırmak mümkün olacaktır.

Peritoneal dialysis is an important modality in the treatment of end-stage renal disease, but there is a decline in the number of patients on PD since early 2000's. This decline is due to higher morbidity and mortality associated with infection. Peritonitis is the most common infection related to peritoneal dialysis. Peritonitis rates and causative organisms are different in every center.Here we present the rates of peritonitis and causative organisms of 440 patients with end-stage renal disease receiving peritoneal dialysis over a period of six years in Baskent University Faculty of Medicine Hospital, Nephrology department.Between the years 2000-2006, 620 peritonitis episodes occurred during a cumulative observation time of 12012,9 patient-months. 61,6 % of the patients had at least one episode of peritonitis during this period. We found that patients with the history of prior hemodialysis therapy and prior catheter related infection have statically higher incidence of peritonitis. The cohort-specific peritonitis incidence was 0,62 episodes per patient-year. Between the years 2000-2006, coagulase-negative staphylococcus was the most common cause of peritonitis (17,1 %). The 37,6 % of the all peritonitis episodes were caused by Gram-positive organisms, 12,7 % of them were caused by Gram-negative organisms and 0, 5% of them were caused by fungi. The rate of culture-negative peritonitis was 49, 2 %.When the patients were divided according to the observed years, it is found that peritonitis rates and the microbiological patterns have changed. The cohort-specific peritonitis incidence was 0, 79 episodes per patient-year between the years 2000-2003 and 0, 46 episodes per patient-year between the years 2003-2006. Between the years 2000-2003 culture-negative peritonitis rate was 53, 1%, whereas it has decreased to 43, 2 % between the years 2003-2006. The incidence of E Coli and MRKNS were statically different in the two groups. Every center should make an effort to find out the spectrum of organisms and antibiotic resistance rates of their own center for determining of the appropriate empirical therapy. For all of the peritoneal dialysis centers, the most important point seems to be education. Rather than conventional culture methods, automatized blood culture systems should be used to isolate the organisms for obtaining successful treatment.