Değişik metallerin yüzeylerine uygulanan çeşitli yüzey pürüzlendirme işlemlerinin adeziv rezin ile farklı restoratif materyallere olan bağlam dayancına katkısının araştırılması

Abstract

IV ÖZET DEĞİŞİK METALLERİN YÜZEYLERİNE UYGULANAN ÇEŞİTLİ YÜZEY PÜRÜZLENDİRME İŞLEMLERİNİN ADEZİV REZİN İLE FARKLI RESTORATİF MATERYALLERE OLAN BAĞLANMA DAYANCINA KATKISININ ARAŞTIRILMASI Ahmet Umut GÜLER, Doktora Tezi Ondokuz Mayıs Üniversitesi Samsun, Haziran 2003 Bu çalışmanın amacı; çeşitli kompozisyonlara sahip değersiz metal alaşımlarına uygulanan ve günümüzde sıkça kullanılan değişik yüzey pürüzlendirme işlemlerinin adeziv rezin siman ile mine ve farklı restoratif materyallere olan bağlanma dayançlarma katkılarını araştırmaktır. Bu amaç için; farklı kompozisyonlara sahip üç farklı değersiz metal alaşımı kullanıldı. Mineye bağlantının inceleneceği gruplardaki metal örnekler 5 mm çapında 3 mm yüksekliğinde, restoratif materyallere bağlantının inceleneceği gruplardaki metal örnekler 7 mm çapında ve 1,5 mm kalınlığında hazırlandı. Toplam 252 adet metal örnek yüzey pürüzlendirme işlemleri olan kumlama ve kumlama+elektrolitik pürüzlendirme işlemleri için iki alt gruba ayrıldı. Kumlama gruplarına 10 mm uzaklıktan 50 psi basmç altında 10 sn süreyle 50 um'lik AI2O3 kumlan uygulandı. Elektrolitik pürüzlendirme grupları için ise kumlama işleminin ardından %10'luk H2SO4 çözeltisi içerisinde 3 dakika süreyle 300 mA/cm2 akım uygulanarak yüzey pürüzlendirme işlemleri gerçekleştirildi. Mineye bağlantının inceleneceği gruplar için 42 adet çürüksüz daimi üst santral kesici dişin kronu köklerinden ayrılarak akrilik bloklar içerisine yerleştirildi: Sırasıyla 320, 400 ve 600 grid'lik silikon karbit zımparalar kullanılarak standart düz mine yüzeyleri oluşturuldu. Çalışmamızdaki 5 farklı restoratif materyali oluşturan; amalgam, konvensiyonel cam-iyonomer siman, ışıkla sertleşen cam-iyonomer siman, ışıkla sertleşen kompozit rezin ve kompomerin her birinden pirinç kalıplar kullanılarak 5 mm çapında, 3 mm kalınlığında 42'şer örnek hazırlandı. Restoratif materyal örneklerinin yüzey düzgünlüğünün standardizasyonu 600 grid'lik silikon karbit zımpara kullanılarak sağlandı. Çalışmamızı oluşturan toplam 36 gruptaki örneklerin yapıştırılmasında, adeziv rezin siman olarak Panavia F kullanıldı. Adeziv rezin simanın sertleşmesi sırasında örneklere 3 dakika süreyle 500 g statik yükleme yapıldı. Hazırlanan tüm örnekler 37C° distile suda 24 saat bekletildikten sonra 55±1 C°'de 20 sn ve 5±1 C°'de 20 sn olmak üzere 500 kez termal siklusa tabi tutuldu. Instron testcihazına aktarılan örneklere 0,5 mm/dak. kafa hızıyla makaslama kuvveti uygulanarak bağlanma dayançlan ölçüldü. Newton cinsinden elde edilen veriler Megapaskal birimine çevrildi. İstatistiksel olarak değerlendirmede, tüm gruplar için ortalama değerler ve standart sapmalar hesaplandıktan sonra tek ve iki yönlü varyans analizi ile grupların önem kontrolleri yapıldı. Ortalamaların çoklu karşılaştırmasında Tukey çoklu karşılaştırma testi kullanıldı. Bulgularımız; yüzey pürüzlendirme işlemlerinden, kumlama+elektrolitik pürüzlendirmenin kumlamaya göre bağlantıyı azalttığım, farklı kompozisyonlara sahip her üç değersiz metal alaşımının bağlanma değerleri arasında istatistiksel olarak fark olmadığını ortaya koymuştur. Çalışmamızın sonuçlarına göre, mine ve 5 farklı restoratif materyal karşılaştırıldığında, en düşük bağlanma değeri amalgam grubunda görülmüştür. Konvensiyonel cam-iyonomer grubu amalgam grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede daha iyi bağlanma değeri göstermesine rağmen, diğer restoratif materyallere oranla çok düşük bir bağlantı değeri sergilemektedir. Işıkla sertleşen cam-iyonomerin bağlantı değeri, tüm gruplar arasında orta değerde yer almaktadır. Mine ve ışıkla sertleşen kompozit rezin grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark yoktur ve en iyi ikinci bağlanma değerlerine sahiplerdir. Tüm grup içerisinde en yüksek bağlantı değerleri kompomer gruplarında saptanmıştır.

VI ABSTRACT EVALUATION OF VARIOUS SURFACE TREATMENT PROCEDURES APPLIED TO SOME BASE METAL ALLOYS BOND STRENGTH TO DIFFERENT RESTORATIVE MATERIALS WITH ADHESIVE RESIN Ahmet Umut GÜLER, Ph.D. Thesis Ondokuz Mayıs University Samsun, June 2003 The purpose of this study is to evaluate the frequently used surface treatment procedures applied to base metal alloys having different composition, bond strength to enamel and various restorative materials with adhesive resin cement. For this aim, three various base metal alloys having different compositions were used. Metal alloy specimens used for evaluation of bond strength to enamel were prepared as 7 mm in diameter and 1,5 mm in thickness. Other alloy specimens used for evaluation of restorative materials were prepared as 5 mm in diameter and 3 mm in thickness. Total 252 specimens were divided into two groups for surface treatment procedures which were sandblasting and sandblasting + electro-etching. In sandblasting groups, specimens were air-abraded with 50 um AI2O3 powder during 10 seconds from an approximate distance of 10 mm, at an air pressure of 60 psi. In sandblasting + electro-etching groups, specimens were first air-abraded as sandblasting groups and then 300 mA/cm2 current was applied in %10 H2SO4 solution for 3 minutes to each specimens. For groups of evaluation of bond strength to enamel, 42 non-carious extracted human central teeth were cut from their roots under water cooling and were then embedded in self-cured acrylic resin block with their labial surfaces exposed. The labial surfaces were flattened using 320, 400 and 600 grid silicon carbide paper. From each of five different restorative materials which were amalgam, conventional glass-ionomer cement, light cured glass-ionomer cement, light cured composite resin and compomer, totally 42 specimens were prepared as 5 mm in diameter and 3 mm in thickness. For surface standardization of specimens were provided using 600- grid silicon carbide paper. Panavia F as adhesive resin cement was used for luting of the 36 groups in our study. During the setting of the resin cement, 500 g static loads to each specimen were applied in 3 minutes. All the prepared specimens were stored in distilled water at 37 °C for 24 hours and were thermally cycled for 500 cycles at 55±1°C and 5±1°C with 20 seconds dwell time invıı each bath. Shear testing of bonded specimens was performed on instron test machine using a cross-head speed of 0,5 mm/minute. The data recorded as Newton were changed to Megapascal and then statistical analyses were applied. After the mean value and standard deviation of all groups were calculated, the data were controlled with both one-way and two-way variance analyses. In multiple comparing of the means Tukey Multiple Comparison Test was used. Our study shows that sandblasting + electro-etching procedure reduces the bond strength regarding to sandblasting procedure, and there is no difference statistically among the bond strength of each three base metal alloys having different compositions. The result indicates that amalgam groups have the lowest bond strength when enamel and five different restorative materials are compared. Although conventional glass- ionomer groups having better bond strength statistically significant than amalgam groups, they have lower bond strength comparing with other restorative materials. Bond strength of light cured glass-ionomer cement is average among all groups. There is no statistically significance between enamel and light cured composite resin groups and they have the second best bond strength in all groups. Compomer groups have the highest bond strength in all groups in our study.