Nanodolduruculu kompozitlerde farklı bitirme ve cila tekniklerinin yüzey pürüzlülüğü ve renk değişimine etkisi

Abstract

Çalışmanın amacı; farklı bitirme ve cila tekniklerinin nanodolduruculu ve mikrohibrit kompozitlerde yüzey pürüzlülüğü ve renk değişimine olan etkilerini incelemektir.Bu amaçla aynı renkte (A2) 2 adet nanohibrit [(Grandio, VOCO), (Aelite Aesthetic Enamel, Bisco)], 1 adet nanofil (Filtek Supreme XT Dentin) ve 1 adet mikrohibrit (Filtek Z250, 3M ESPE) ile insizal renkte 1 adet nanofil (CT) (Filtek Supreme XT Translucent, 3M ESPE) olmak üzere 5 farklı markada kompozit rezin kullanılmıştır. Her bir kompozit grubu için 56 adet örnek oluşturulmuştur. Örnekler 15 mm çapında ve 2 mm derinliğinde silindirik yuvalar hazırlanmış pirinç kalıplarda hazırlanmışlardır. Hazırlanan örnekler farklı cila tekniklerinin uygulandığı 8 alt gruba ayrılmıştır (n=7). Kontrol grubu (Grup K) dışında kalan 7 gruba şu işlemler uygulanmıştır; 16 bıçaklı tungsten karbit frezi (Grup T), ekstra ince elmas bitirme frezi (Grup E) ve tungsten karbit frez ile kombine edilen alüminyum oksit kaplı diskler (Sof-Lex_ Grup TS), silikon karbit esaslı cila enstrümanları (Astropol_ Grup TA), alüminyum oksit kaplı disk şekilli lastikler ve patlar (Enhance_ Grup TE), mikroelmas partiküllerle kaplı cila enstrümanları (PoGo_ Grup TP) ve içinde ekstra ince elmas bitirme frezi, arkansas taşı ve sarı cila lastiği bulunan set (Edenta_ Grup EDT).Çalışmamızda yüzey pürüzlülüğünün değerlendirilmesinde profilometre cihazı kullanılmıştır. Örneklerin ilk ve 48 saat kahve solüsyonunda (Nescafe Classic) bekletildikten sonraki renk ölçümleri kolorimetre cihazı ile yapılmış, renk faklılıkları hesaplanmıştır.Örneklerin ortalama yüzey pürüzlülüğü profilini (Ra) belirlemek amacıyla elde edilen veriler ve iki renk ölçümünden elde edilen renk farklılıkları (?E) verileri parametrik çift yönlü varyans analizi kullanılarak değerlendirilmiş ve ortalamaların çoklu karşılaştırılmasında Tukey HSD testi kullanılmıştır (?=0.05). Cila tekniklerinin renk değişimine etkisini değerlendirmek için iki özellik arasındaki ilişki Pearson korelasyon analizi ile incelenmiştir,Genel olarak kompozit rezinler karşılaştırıldığında en düşük Ra değeri Filtek Supreme Translucent (0.68) grubunda bulunmuştur ve bu grup ile Filtek Z250 (0.69), Filtek Supreme Dentin (0.71) ve Aelite Aesthetic Enamel (0.75) grupları arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark tespit edilmemiştir (p=0.681). En yüksek Ra değeri ise Grandio (0.99) grubuna aittir ve bu farklılık istatistiksel olarak anlamlıdır (p<0.05).Genel olarak cila teknikleri karşılaştırıldığında en düşük Ra değeri Grup K (0.20) ile TS'de (0.32) elde edilmiştir ve bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmemiştir (p=0.461). En yüksek Ra değeri ise Grup E' de (2.20) elde edilmiştir ve bu grup ile diğer gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0.05).Genel olarak kompozit grupları incelendiğinde en düşük ?E değeri Aelite Aesthetic Enamel (2.72) grubunda elde edilmiştir. Bu değer diğer kompozit gruplarından istatistiksel olarak anlamlı fark taşımaktadır (p<0.05). En yüksek ?E değeri ise Grandio (5.23) grubuna aittir ve diğer gruplardan istatistiksel olarak anlamlı fark taşımaktadır (p<0.05).Farklı cila teknikleri için en düşük ?E değeri TE (2.87) ve TA (3.14) gruplarında tespit edilmiştir ve bu iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p=0.577). Farklı cila teknikleri için en yüksek ?E değeri Grup K (5.89) ve Grup E' de (6.29) tespit edilmiştir ve bu gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı fark bulunmamıştır (p=0.117).Yüzey pürüzlülüğü ve renk değişimi arasında ilişkinin istatistiksel olarak %14 olduğu geriye kalan %86 lık kısmın başka etkenlere bağlı olduğu bulunmuştur.Sonuç olarak Grandio kompozit grubunda hem renk değişimi (?E) hem de yüzey pürüzlülüğü (Ra) açısından en yüksek sonuçlar elde edilmiştir. Aelite Aesthetic Enamel kompozit grubu ise en az renk değişimi gösteren grup olmuştur. Ayrıca nanofil kompozitlerin nanohibrit kompozitlerden daha düzgün yüzeyler oluşturduğu tespit edilmiştir. Cila yapılan tüm kompozit gruplarında tungsten karbit frez ile bitirme sonrası Sof-Lex disklerinin uygulanması ile en düzgün yüzeyler elde edilmiştir. Ayrıca renk stabilitesi için şeffaf bant altında kalan rezinden zengin tabakanın mutlaka uzaklaştırılması gerektiği anlaşılmıştır.

The aim of this study was to evaluate the effects of different finishing and polishing techniques on the surface roughness and color stability of nanofill and microhybrid composites.For the purpose of this study five different brands of composties with the same shade (A2) that two were nanohybrid [(Grandio, VOCO), (Aelite Aesthetic Enamel, Bisco), a nanofill (Filtek Supreme XT Dentin, 3M ESPE), a mycrohybrid (Filtek Z250, 3M ESPE) and an incisal shade (CT) nanofill composites (Filtek Supreme XT Translucent, 3M ESPE) were used. 56 samples were prepared for each of the composite groups (n=280). The samples were prepared in a cylindrical brass mold which have 15 mm diameter and 2 mm depth. The samples were divided into 8 subgroups for different finishing and polishing techniques (n=7). Except the control group (Group K) the following procedures were accomplished to the remaining 7 groups; tungsten carbide burs (Group T), extra fine diamond finishing burs (Group E), and combination of tungsten carbide burs with aluminium oxide bonded discs (Sof-Lex_ Group TS), silicon carbide bonded polishing discs (Astropol_ Group TA), aluminium oxide bonded discs and pastes (Enhance_ Group TE), microdiamond particle based polishing discs (PoGo_ Group TP) and the kit that contains extra fine finishing diamond burs, arkansas stone and yellow rubber cups (Edenta_ GroupEDT).In the study, profilometer was used for assesing the surface roughnesses. The baseline and after 48 hours storage in the coffee solution (Nescafe Classic) the color measurements of the specimens were made with a colorimeter and ?E were calculated.The data of average roughness profile (Ra) of specimens and color differences between two color measurements (?E) were determined with parametric two-way analysis of variance and Tukey HSD tests were used for the multiple comparison of averages (?=0.05). To determine the effects of polishing techniques on the color variation the relationship were evaluated with Pearson rank correlation test.Generally when all the resin composite groups were compared, the lowest Ra value was obtained at Filtek Supreme Tanslucent group (0.68) and there was no statistically significant difference between this group and Filtek Z250 (0.69), Filtek Supreme Dentin (0.71) and Aelite Aesthetic Enamel (0.75) groups (p=0.681). The highest Ra value was obtained at Grandio group (0.99) and this difference was statistically significant (p<0.05).When the polishing techniques were compared the lowest Ra values were obtained at Group K (0.20) and Group TS (0.32) and there were no statistically significant difference between these groups (p=0.461). The highest Ra value was obtained at Group E (2.20) and this difference was statistically significant (p<0.05).When all the composite resin groups were compared, the lowest ?E value was obtained at Aelite Aesthetic Enamel composite group (2.72). This value was statistically significant from the other groups (p<0.05). The highest ?E value was obtained at Grandio group (5.23) and this difference was statistically significant (p<0.05).When the polishing techniques were compared the lowest ?E values were obtained at TE (2.87) and TA (3.14) groups and there were no statistically significant difference between these groups (p=0.577). The highest ?E values were obtained at Group K (5.89) and Group E (6.29) and there were no statistically significant difference between these groups (p=0.117).It was observed that statistically the relationship between surface roughness and color stability was just 14% and the remaining 86% portion was dependent to different factors.Finally the highest color change and surface roughness scores were obtained in Grandio composite group. The lowest color change was observed in Aelite Aesthetic Enamel composite group. However it was observed that nanofill composites had smoother surfaces than nanohybrids. In all polished composite groups, the smoothest surfaces were obtained with application of Sof-Lex discs after finishing with tungsten carbide burs. Also it was observed that for the maintance of color stability the resin matrix rich layer under mylar strip have to be removed.