Denge geliştirici özel antrenman uygulamalarının 11 yaş erkek öğrencilerin statik ve dinamik denge performanslarına etkisi

Abstract

Amaç: Bu araştırmanın amacı 11 yaş erkek öğrencilerin statik ve dinamik denge düzeylerini belirleyerek, özel denge antrenmanlarının denge performanslarına etkisini incelemektir.Materyal ve Metot: Araştırmanın örneklemini, Atakum Belediyespor altyapısında yetiştirilen 25 sporcu ve 25 sedanter grup ile kontrol grubu olarak belirlenen Bayındır İlköğretim Okulu öğrencilerinden rastgele seçilen 25 kişi olmak üzere toplam 75 kişi oluşturmaktadır. Çalışmanın başında ön test denge sonuçları alınarak sporcu ve sedanter gruba 2 aylık (8 hafta) denge geliştirici özel antrenman programı uygulanmıştır. Eğitimin sonunda denge gelişim düzeyi son test uygulaması yapılarak belirlenmiştir. Ayrıca denge çalışmasına ek olarak reaksiyon zamanı, solunum kapasitesi ve vücut kompozisyonu ölçümleri de yapılmıştır. Araştırmada alınan ön test ? son test ölçüm değerleri arası farklılıklar eşleştirilmiş t-testi, sporcu ve sedanter grubundan alınan son test ölçümleri arası farklılıklar eşleştirilmemiş t-testi ve aynı ölçüm zamanı içerisinde yapılan ölçümler arası farklılıklar ise tek yönlü varyans analizi ile değerlendirilmiştir. Grup ortalamaları arası farklılıkların belirlenmesinde Tukey çoklu karşılaştırma testinden yararlanılmıştır. Diğer taraftan varyansların homojenliği ve normallik gibi varsayımların sağlanamadığı durumlarda gruplar arası farklıkları belirlemek amacı ile Kruskal Wallis ve Dunn çoklu karşılaştırma testi kullanılmıştır.Bulgular: Araştırma bulguları, denge geliştirici özel antrenman programının sporcu ve sedanter gruplarında iyileştirme sağladığını göstermektedir (P<0,05). Denge çalışmasına ek olarak ölçülen; reaksiyon zamanı, solunum kapasitesi ve vücut kompozisyonunda anlamlı farklılıklar gözlenmiştir (P<0,05).Sonuç: Özel denge eğitim programlarının kulüplerin altyapı eğitiminde, ilkokul ve ortaokulların beden eğitimi müfredatında yer alması ile sporcu ve öğrencilerin denge becerilerinin geliştirilebileceği düşünülmektedir.

Aim: The aim of this research is determining static and dynamic balance state of eleven years old male students and examining effect of special balance trainings on balance performance.Material and Method: The sample of research includes 75 people who are 25 sportsmen educated in Atakum Municipality substructure and 25 sedantary group and 25 students of Bayındır Primary School were chosen at random. At the beginning of the work, balance developer special training program was applied to sportsmen and sedantary group for two months (8 weeks) by taking results of pre-test balance results. At the end of the education, the balance development level was determined by last test application. Also, reaction time, respiratory capacity and body composition were evaluated in addition to balance work. The differences between pre- test and last test evaluation rates, that were taken in the search, were matched. The last test evaluations that were taken from sportsmen and sedantary group weren?t matched and the differences between the same evaluation in the same evaluation time was evaluated by one way variance analysis. Tukey Multiple Comparing Test was used for determining the differences between group averages. In addition, Kruskali Wallis and Dunn Multiple Tests were used by the purpose of determining differences between groups such as situations that homogenes of variance and normality hypothesis weren?t provided.Results: Research findings show that balance development special training programme provides improvements for sportsmen and sedantary groups (P<0.05). Meaningfull differences were seen at reaction time, respiratory capacity and body composition that were evaluated in addition to balance work.Conclusion: As a result, it was thought that special balance education proggram can improve sportmen?s and students? balance capability by taking part at sports clubs? substructure education and primary schools? phsical education lesson curriculums.