Bretschneıder htk ve konvansiyonel kristaloid kardiyoplejinin myokard üzerine etkilerinin doku düzeyinde karşılaştırması

Abstract

Kardiyoplejik arrest günümüzde en yaygın kullanılan myokard koruma stratejilerinden biridir. Rutin kullanımda olan çok sayıda farklı kardiyopleji solüsyonu vardır. Bu solüsyonların myokardial koruma açısından birbirine olan üstünlüğü günümüzde halen tartışılmakta olan bir konudur. Bu çalışmada `Myokardial koruma için histidin-triptofan-ketoglutarat (HTK) solüsyonu kullanıldığında konvansiyonel kardiyoplejiye göre daha az iskemik hasar oluşacaktır` hipotezinin araştırılması planlanmıştırÇalışma Başkent Üniversitesi Kalp ve Damar Cerrahisi Bölümü'nde doğumsal kalp hastalığı nedeniyle ameliyat edilen 32 hasta üzerinde yapılmıştır. İlk 16 hastaya St. Thomas solüsyonunun bir modifikasyonu olan konvansiyonel kristaloid kardiyopleji verilmiş (KK grubu), sonraki 16 hastaya HTK solüsyonu (HTK grubu) verilmiştir. Hastaların ekokardiografik ölçümleri ve postoperatif laboratuar değerleri klinik parametreler olarak değerlendirmeye alınmıştır. Her hastadan kardiyoplejik arrest öncesi ve sonrası olmak üzere 2 adet sağ ventrikül biyopsisi alınmıştır. Bu dokular histopatolojik olarak kaspaz – 3 antijeni kullanılarak apoptoz açısından ve Ki-67 antijeni kullanılarak hücre proliferasyonu açısından incelenmiştir.Sonuçta iki grup arasında klinik parametreler ve doku düzeyinde apoptoz indeksi ve proliferasyon indeksi için yapılan karşılaştırmada istatistiksel fark saptanmamıştır. İşlem sonrası alınan biyopsilerdeki apoptoz indeksi KK grubunda aort klemp zamanıyla korele iken HTK grubunda böyle bir korelasyon saptanmamıştır. Bunun yanında karaciğer fonksiyon testlerinin özellikle postoperatif 1.gün ölçülen değerlerinin tüm gruplarda aort klemp zamanıyla korele olduğu görülmüştür. Ancak postoperatif 2.gün KK grubunda bu korelasyon devam ederken HTK grubunda ortadan kalkmaktadır.Hem apoptotik indeks, hem de postoperatif 2.gün karaciğer fonksiyon testlerinin, aort klemp süresiyle olan korelasyonunun iki grup arasında farklı olması HTK lehine bir bulgu olarak değerlendirilmiştir. Buna karşın aort klemp süresi şu anki çalışmadaki düzeylerde yapılan cerrahide iki solüsyon arasındaki farkın kliniğe yansıması belirgin değildir.

Cardioplegic arrest is one of the most common myocardial protection strategies. A wide variety of cardioplegic solutions are routinely being used. There is an ongoing discussion about the relative effectiveness of these solutions considering myocardial protection. This study aims to investigate the hypothesis `The use of histidine-tryptophan-ketoglutarate (HTK) cardioplegia leads to decreased ischemic damage on myocardium compared with the use of conventional crystalloid cardioplegia.`The study population was 32 patients operated in Başkent University Department of Cardiovascular Surgery for congenital heart diseases. The former 16 patients received conventional crystalloid cardioplegia (KK group) which is a modification of St. Thomas solution while the latter 16 patients received HTK solution (HTK group). The echocardiographic measurements and the laboratory values of the patients were taken as the clinical variables. Right ventricular biopsies were taken from every patient before and after cardioplegic arrest. These biopsies were histopathologically examined for apoptosis using caspase – 3 antigen and cell proliferation using Ki-67 antigen.The statistical analysis revealed no significant difference between the 2 groups regarding the clinical variables, apoptotic indices and proliferation indices. The apoptotic indices in the post-cardioplegic arrest biopsies were correlated with aortic clamp time in the KK group but not in the HTK group. Liver function tests on postoperative day 1 were positively correlated with aortic clamp time in both groups. On postoperative day 2 this correlation sustained in the KK group and ceased in HTK group.The difference in the correlation of apoptotic indices and liver function tests between the groups is accepted as a supportive finding for HTK solution. However it can be postulated that when the aortic clamp times are similar to those in the present study the clinical manifestation of the difference between the two solutions would not be significant.