Periodontal ligament distraksiyonunun ortodontik diş hareketi üzerine olan etkilerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmada, periodontal ligament distraksiyonunun (PLD) kanin dişin distalizasyon hızı, rotasyonu ve devrilme miktarı ile birinci molar dişlerdeki ankraj kaybına ve periodontal dokular üzerine olan etkilerinin incelenmesi amaçlanmıştır.Materyal ve Metot: Çalışmaya yaş ortalamaları 16,28±1,09 yıl olan ve alt ve/veya üst premolar diş çekimi gerektiren 32 birey dahil edilmiştir. 17 hastada kanin distalizasyonu PLD tekniği kullanılarak gerçekleştirilmiştir. Kontrol grubunda (CONT), 15 hastada, NiTi coil yaylar ile 150 grf uygulanarak kanin distalizasyonu yapılmıştır. Kanin distalizasyonu sırasında dişlerde meydana gelen konumsal ve açısal değişimler dijital ortodontik modeller üzerinde değerlendirilmiştir. Ayrıca tedavi sırasında periodontal dokularda meydana gelen değişimleri değerlendirmek amacıyla periodontal ölçümler yapılmıştır.Bulgular: Kanin distalizasyon hızı açısından gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak çok çok anlamlıdır. Molar ankraj kaybı değerlendirildiğinde gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildir. Distopalatinal rotasyon miktarı açısından fark istatiksel olarak çok çok anlamlı düzeyde yüksek bulunmuştur. Üst kanin dişin devrilme miktarında istatiksel olarak çok çok anlamlı derecede fark vardı. Plak indeksi ve gingival indeks açısından gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı değildir. Kanin distalizasyonu sonunda cep derinliği verilerinde gruplar arasında anlamlı bir farklılık meydana gelmiştir.Sonuç: Periodontal ligament distraksiyonu ile yapılan hızlı kanin distalizasyonu, herhangi bir komplikasyona neden olmaksızın konvansiyonel yöntemlere alternatif olarak kanin distalizasyonu süresini kısaltmak için kullanılabilir.Anahtar Kelimeler: Hızlandırılmış diş hareketi, kanin distalizasyonu, ortodontik diş hareketi, periodontal ligament distraksiyonu

Aim: In this study, the effect of periodontal ligament distraction (PLD) on the distalization rate, rotation amount and tipping of the canine teeth, anchorage loss and periodontal status during orthodontic treatment were investigated.Material and Method: Thirty-two individuals who had lower and/or upper first premolar extractions and with a mean age of 16,28±1,09 years were used in this study. Canine distalization was performed with PLD technique in the 17 patients. For control group (CONT), NiTi coil springs were applied with 150 grf during canine distalization in the 15 patients. Changes in the position and angulation of the teeth during canine distalization were evaluated on digital orthodontic models. Periodontal measurements were also made to evaluate changes in periodontal tissues during treatment.Results: The difference between the PLD and CONT groups in terms of the rate of canine distalization is statistically very significant. When molar anchorage loss was evaluated, the difference between the groups was not statistically significant. The difference in the amount of distopalatinal rotation was statistically very significant. There was a statistically very significant difference in the amount of upper canine tipping between the groups. No statistically significant difference were found between the groups for plaque and gingival index measurements. A significant difference in pocket depth has occurred between the groups at the end of the canine distalization period.Conclusion: Rapid canine distalization done with the periodontal ligament distraction could be used to shorten the duration of treatment as an alternative to conventional methods without causing any complications.Keywords: Accelerated tooth movement, canine distalization, orthodontic tooth movement, periodontal ligament distraction