Kendinden bağlamalı braketlerin ortodontik diş hareketi üzerine olan etkilerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Bu çalışmanın amacı kendinden bağlamalı bir braket (Gemini SL) ile konvansiyonel bir braket (Gemini) kullanılarak yapılan kanin distalizasyonunun hızı ve diş hareketi üzerine olan etkisini karşılaştırmaktır. Birey ve Yöntem: Bu çalışmada premolar diş çekimi ile sabit ortodontik tedavi gereken bireylerden SLB grubu (18 birey) ve CONT grubu (15 birey) oluşturuldu. Seviyeleme ve sıralama tamamlandıktan sonra 0,019×0,025 inch paslanmaz çelik tel üzerinde 150 gr kuvvet uygulayan NiTi kapalı yaylar ile kanin distalizasyonu yapıldı. Model ve fotoğraf kayıtları distalizasyonun başında, 1., 4. ve 8. haftalarında alındı. Elde edilen alçı modeller üç boyutlu model tarama cihazında tarandı. Kanin distalizasyonu, distopalatinal rotasyonu ve devrilmesi ile birlikte molar mesializasyonu ve çekim boşluklarının miktarı ölçüldü. Ayrıca bu seanslarda periodontal indeks değerleri de değerlendirildi.Bulgular: SLB ve CONT grubu kıyaslandığında üst çenede kanin distalizasyonu, distopalatinal rotasyonu, tippingi ve çekim boşluğu miktarları açısından istatistiksel olarak önemli bir farklılık bulunmamışken, molar mesializasyonunda anlamlı fark görülmüştür. Alt çenede üst çeneden farklı olarak kanin tipping değerlerinde anlamlı fark saptanmıştır. Her iki grup arasında plak indeksinde istatistiksel olarak önemli bir farklılık varken, gingival indeks ve cep derinliğinde önemli bir farklılık yoktur.Sonuç: Kendinden bağlamalı braketler ile konvansiyonel braketler arasında ortodontik diş hareketi hızı açısından istatistiksel olarak anlamlı bir fark izlenmemiştir.

Aim: The aim of this study were to compare the effects of a self-ligating bracket system (Gemini SL) and a conventional bracket system (Gemini) on the tooth movement and rate of canine distalization. Individuals and Method: SLB (18 individuals) and CONT group (15 individuals) were created with cases who need fixed orthodontic treatment with exraction of first premolar in this study. Canine distalization was performed on the 0.019×0.025 inch stainless steel wire using NiTi closed coils that applied approximate force of 150 gr after levelling and aligning. Plaster models and photographic records were taken at the beginning, 1., 4. and 8. weeks of distalization. The resulting plaster models were scanned with three-dimensional scanning device. The rate of distalization, distopalatinal rotation and tipping of the canine along with mesialization of molar and extraction spaces were measured. In addition, periodontal tissue changes were evaluated at this time intervals. Results: When SLB group compared with CONT group for distalization, distopalatinal rotation and tipping of the canine and extraction spaces there was not any statistically significant differences, but there was a significant difference for molar mesialization in the maxilla. Unlike the maxilla, there was a significant difference for the canine tipping values in the mandibula. While there was a significant difference in the plaque index between two groups, there was no significant difference in the gingival index and pocket depth. Conclusion: There was not a statistically significant difference for the rate of orthodontic tooth movement between self-ligating brackets and convantional brackets.