Spor yapan ve yapmayan lise öğrencilerinin özgüven, öz-yeterlik ve iletişim becerilerinin incelenmesi

Abstract

Amaç: Spor yapan ve yapmayan lise öğrencilerinin özgüven, öz-yeterlik ve iletişim becerilerinin incelenmesi.Materyal ve Metot: Araştırma Özel Ankara Aziziye Eğitim Kurumları'nda eğitim gören spor yapmayan rastgele seçilmiş 90 öğrenci ve Ankara Pidosan Yahyalar Spor Kulübü'nde spor yapan rastgele seçilmiş 90 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Bu çalışmada; Korkut (1996) tarafından oluşturulan İletişim Becerileri Değerlendirme Ölçeği (İBDÖ) temel alınarak Korkut Owen ve Bugay (2014) tarafından geliştirilen `İletişim Becerileri Ölçeği` (İBÖ), Akın, A. (2007) tarafından hazırlanmış Özgüven Ölçeği ve 1982 yılında Sherer ve arkadaşları tarafından geliştirilen, Yıldırım ve İlhan (2010) tarafından Türk toplumuna uyarlaması yapılan Genel Öz-Yeterlik ölçeği kullanılmıştır. Çalışma var olan durumu ortaya koyması açısından betimsel modeli içerirken, parametreler arası ilişkiyi ortaya koyması açısından bağıntısal modeli içermektedir.Bulgular: Çalışmada; katılımcıların öz-yeterlik düzeylerine göre; spor yapmayanların yapanlara göre ortalama puanı daha yüksek olduğu (P<0,05) ve spor yapanlar içinde ise deneyimlerine göre 1-5 yıl arası spor deneyimine sahip olan katılımcıların sıra ortalama puanları daha yüksek tespit edilmiştir. Katılımcıların özgüven düzeylerine göre; spor yapan katılımcıların sıra ortalama puanları spor yapmayan katılımcıların sıra ortalama puanlarından daha yüksek olduğu (P<0,05) tespit edilmiştir. Aynı zamanda 1-5 yıl arası sporla uğraşanların iç özgüveni daha yüksek olduğu ve spor yapanlar içinde en yüksek özgüven seviyesine taekwondo branşı ile uğraşanlar olduğu tespit edilmiştir. İletişim becerileri ölçeğinin tüm alt boyutları genel ortalamalarına göre; en yüksek 1-5 yıl arası spor yapanların iletişim becerilerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir (P<0,05).Sonuç: Spor yapan lise öğrencilerinin spor yapmayanlara göre özgüven seviyesinin ve iletişim becerilerinin daha yüksek olduğu görülmüştür.Anahtar Kelimeler: İletişim; Özgüven; Öz-Yeterlik; Spor.

Aim: To investigate the communication skills, self-confidence and self- efficancy of the students who do sports and don't do sports.Material and Method:. The investigation made with 90 randomly chosen students from Aziziye Education institutions that they don't do sports and 90 also randomly chosen students from Ankara Pidosan Yahyalar sports club who do sports. Based upon ` The assesment of communication skills (ACS)` that was developed by Korkut (1996), `Communication skills scale (CSS) which was developed by Korkut Owen and Bugay (2014),`Self Confidence Scale`(SCS) that was prepared by Akın A.(2007) and `General self-efficancy scale (GSS), which was developed by Sherer and his friends in 1982, was adapted to Turkish society by Yıldırım and İlhan was used in this investigation. While the study includes descriptive model for revealing actual situation, it includes relational model in terms of revealing the relationship between the parameters. Results: In the study; it was found that the average score of participants who do not do sports is higher than those who do according to their self-efficacy level (P<0.05). On the other hand, the average scores of those who have one to five years of experience are higher among the participants who do sports. It was also found that participants who do sports for one to five years have higher self-confidence (P<0.05). Yet, among the participants who engaged in sports, those who are interested in taekwondo have the highest self-confidence. By considering all sub-dimensions of communication skills scale, it was found that the communication skills of the participants who do sports for one to five years are high (P<0.05).Conclusion: It was seen that high school students doing sports had higher self-confidence and communication skills than non-sports students. Keywords: Contact; Self-Confidence; Self-Efficacy; Sport.