Meme kanseri gen mutasyonunun radyasyon hassasiyeti üzerine etkisinin in vitro değerlendirilmesi

Abstract

Meme kanseri, kadınlarda en sık görülen kanser türüdür. Kalıtsal meme kanserinin en yaygın sebebi, yaklaşık %30'luk görülme sıklığıyla BRCA1 ve BRCA2 genlerinde kalıtılan mutasyonlardır. BRCA1 ve BRCA2 tümör baskılayıcı proteinleri üreten insan genleridir. Bu proteinler hasar görmüş DNA'nın onarımına yardımcı olmakta ve bu nedenle hücrenin genetik materyalinin kararlılığını sağlamada rol oynamaktadır. Günümüzde meme kanseri hastalarının, meme koruyucu cerrahi yapılanlarının tümünde ve mastektomi yapılanlarda ise sıklıkla radyoterapiye başvurulmaktadır. Radyoterapinin etki mekanizması DNA üzerinedir ve baz hasarı, tek ve çift zincir kırığı gibi hasarlara yol açmaktadır. Çalışmamızda BRCA1 (n=8) ve BRCA2 (n=8) taşıyıcı gönüllüler ile bu mutasyonları taşımayan sağlıklı gönüllülerin (n=5) kan örnekleri kullanılarak BRCA1/2 mutasyonu taşıyıcılar ile taşımayanlar arasındaki radyasyon hassasiyeti mikronukleus test yöntemiyle belirlenmeye çalışılmıştır. Uygulanacak radyasyon dozları standart fraksiyone meme radyoterapi dozu (2 Gy/fx) ile hipofraksiyone meme radyoterapi dozu (2,66 Gy/fx) olarak seçilmiştir. Şimdiye kadar 2 Gy ile yapılan çokça çalışma olmasına rağmen gün geçtikçe yaygınlaşan hipofaksiyone dozu ile ilgili çalışma azdır. Çalışmamızda elde ettiğimiz veriler, geçmiş çalışmalarda da belirtildiği gibi BRCA mutasyonu taşıyan bireylerin BRCA mutasyonu taşımayan bireylere göre daha radyosensitif olduğunu göstermiştir. Mutasyon taşımayan gönüllülerde, kontrol grubu ile 2 Gy arasında anlamlı MN farkı bulunmazken 2,66 Gy ile sınırda anlamlı (p=0,049) fark elde edilmiştir. Bu sonucun irdelenmesi için daha fazla sağlıklı gönüllüde yeniden test edilmesi gerektiği sonucuna varılmıştır. Mutasyon taşımayan bireyler ile BRCA2 mutasyon taşıyıcı bireyler arasında anlamlı (p=0,02) farklılık tespit edilmiştir. Bu bulgu, özellikle BRCA2 taşıyıcılarının hipofraksiyone şema (2,66 Gy/fx) ile ışınlanmasının güvenilirliği açısından daha kapsamlı ve ileri test yöntemleri ile araştırılmasına gerek olduğunu ortaya koymaktadır.

Breast cancer is the most common type of cancer in women. The most common cause of hereditary breast cancer is the mutations inherited in the BRCA1 and BRCA2 genes with a frequency of approximately 30%. BRCA1 and BRCA2 are human genes that produce tumor suppressor proteins. These proteins help to repair damaged DNA and therefore play a role in ensuring the stability of the genetic material of the cell. Nowadays, radiotherapy is frequently used in all breast cancer patients, breast conserving surgery and mastectomy. The mechanism of action of radiotherapy is on DNA and leads to damage such as base damage, single and double chain fractures. In our study, BRCA1 (n=8) and BRCA2 (n=8) carrier volunteers and healthy volunteers who did not carry these mutations (n=5) were analyzed using blood samples to determine the radiation sensitivity between carriers and non-carriers of BRCA1/2 mutation by micronucleus test method. Radiation doses were selected as standard fractionated breast radiotherapy dose (2 Gy/fx) and hypofractionated breast radiotherapy dose (2.66 Gy/fx). Although there have been many studies with 2 Gy to date, there are few studies on the prevalence of hypofraction dose. The data obtained in our study showed that individuals carrying BRCA mutations are more radiosensitive than individuals without BRCA mutations, as stated in previous studies. Volunteers without mutation had no significant MN difference between control group and 2 Gy, but there was a significant difference in borderline with 2.66 Gy (p=0.049). It was concluded that more healthy volunteers should be retested to examine this outcome. A significant (p=0.02) difference was found between the individuals not carrying mutations and BRCA2 mutation carriers. This finding reveals the need for more comprehensive and advanced testing methods for the safety of irradiation of BRCA2 carriers with hypofractionated scheme (2.66 Gy/fx).