Sıçanlarda donmuş omuz modelinde, intraartiküler ve oral kortikosteroid tedavisinin karşılaştırılması

Abstract

Bu deneysel çalışmada donmuş omuz hastalığında oral ve intraartiküler kortikosteroidtedavilerinin iyileşmeye sağlayacağı katkının klinik ve histopatolojik düzeyde kıyaslanmasıamaçlanmıştır.Çalışmaya dahil edilen 80 adet erişkin Sprague-Dawley sıçan 5 eşit gruba ayrıldı. Shamgrubu dışında kalan diğer hayvanların omuzlarında sütür ile internal tespit yöntemi ile 8hafta boyunca immobilizasyon sağlanarak donmuş omuz hastalık modeli oluşturuldu.Sekizinci hafta sham ve kontrol grupları sakrifiye edilerek hasta ve sağlıklı omuz verilerielde edildi. Yine sekizinci hafta oral tedavi grubuna 50 mg/kg metilprednizolon başlandı,intraartiküler tedavi grubuna ise tek doz 0.5 mg/kg triamsinolon asetonid uygulandı. Onuncuhafta kalan gruplar sakrifiye edildi. Sakrifikasyon sonrası `en bloc` olarak skapulotorasikdezartikulasyonla alınan omuz eklemlerinin yarısı eklem hareket açıklığı ölçümünde diğeryarısı histopatolojik inceleme için kullanıldı.Kontrol (hastalık modeli) grubunun tüm yönlerde omuz eklem hareket açıklık derecelerisham (sağlıklı) grubuna kıyasla düşük saptandı (P<0.01). Doğal seyir ve intraartikülersteroid gruplarında hastalık modeliyle karşılaştırıldığında abduksiyon yönünde anlamlı artışsaptandı (P<0.05); fakat tüm yönlerde iyileşme düzeyinin sağlıklı değerler kadar iyiolmadığı anlaşıldı (P<0.01). İntraartiküler tedavi ile elde edilen abduksiyon yönündeki buiyileşmenin doğal seyirden ve oral steroid tedavisinden yüksek olduğu saptandı (P<0.01).Oral steroid grubunda hastalık modelinden anlamlı fark oluşturacak düzeyde iyileşmesağlanamadığı ve doğal seyire göre üstünlüğü olmadığı gösterildi (P>0.05). Histopatolojikolarak immobilize grupta saptanan aksiller poşun daralması, sinoviyal yüzeyin kıvrımlıyapısının azalması, kapiller damar sayısının azalması, şiddetli fibroblastik proliferasyonvarlığı ve şiddetli kollejen birikimi bulguları diğer gruplardan istatistiksel açıdan anlamlısaptanmadı (P>0.05). Ayrıca immobilizasyonun kapsülde kalınlaşmaya neden olduğu ve bukalınlaşmanın tedavi ile düzelmediği anlaşıldı (P<0.05).Sonuç olarak donmuş omuz hastalığında intraartiküler steroid enjeksiyonu, oral steroidtedavisine göre eklem hareket açıklığını artırmada başarılı bulundu. Bu bulgular klinikçalışmaları doğrulamaktadır.Anahtar kelimeler: donmuş omuz, adheziv kapsülit, kortikosteroid, hayvan modeli

In this experimental study, it was aimed to compare the contribution of oral and intraarticularcorticosteroid treatments to healing in frozen shoulder disease at clinical and histopathologiclevel.Eighty adult Sprague-Dawley rats included in the study were divided into 5 equal groups.The frozen shoulder disease model is developed by immobilizing shoulders of animalsexcept sham group for 8 weeks, by internal fixation with sutures. At the eighth week, shamand control groups were sacrificed to collect data for healthy and diseased shoulders. Alsoat the eighth week, 50 mg/kg methylprednisolone was started for the oral treatment groupand a single dose of 0.5 mg / kg triamcinolone acetonide was injected for the intraarticulartreatment group. The remaining groups were sacrificed on the tenth week. Aftersacrification, half of the shoulder joints taken with scapulothoracic disarticulation as `enbloc` were used for joint range of motion measurement and the other half was used forhistopathological examination.Control (disease model) group shoulder range of motion in all directions were lower thansham (healthy) group (P <0.01). In natural course and intraarticular steroid groups there wasa significant increase in the direction of abduction compared to the disease model (P <0.05).But it was understood that in all directions the level of healing was not as good as the healthyvalues (P <0.01). It was found that this improvement in abduction obtained by intraarticulartreatment was higher than natural course and oral steroid treatment (P <0.01). It was shownthat there was no improvement in the oral steroid group compared to the disease model andno superiority to the natural course (P> 0.05). Histopathologically, there was no statisticallysignificant difference (P> 0.05) between the groups in terms of the obliteration of axillarypouch, decreased synovial ruffled structure, decreased number of capillary vessels, presenceof severe fibroblastic proliferation and severe collagen accumulation which was found in theimmobilized group. It was also found that immobilization caused thickening in the capsuleand this thickening did not reduce with treatment (P <0.05).As a result, in frozen shoulder disease intraarticular steroid injection was found to beeffective in increasing the range of motion compared to oral steroid treatment. Thesefindings confirm clinical trials.Key words: frozen shoulder, adhesive capsulitis, corticosteroid, animal model