Acil serviste travma ile izlenen çocuk hastaların retrospektif değerlendirilmesi

Abstract

Bu araştırma, acil serviste travma ile izlenen çocuk hastaların değerlendirilmesi amacıyla gerçekleştirilmiştir. Araştırmada veriler Ocak 2014-Ocak 2017 tarihleri arasında acil serviste travma nedeniyle izlenen 0-72 ay grubu 1237 çocuğun acil servis kayıt defteri, hekim-hemşire izlem formlarının araştırmacı tarafından hazırlanan `Veri Toplama Formu` kullanılarak retrospektif olarak incelenmesiyle toplanmıştır. Araştırmada elde edilen veriler SPSS 21.0 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Araştırmaya dahil edilen çocukların %57,2'si erkek, %35,7'si 0-12 ay grubunda olduğu belirlenmiştir. Çocuk hastaların %48,7'si kendi mesafesinden düşme, %13,6'sı çarpma, %13,4'ü yüksekten düşme nedeni ile acile başvurmuştur. Çocukların %67,4'ünün baş boyun yaralanması, %28,9'unun ekstremite yaralanması ile acile getirildikleri saptanmıştır. Çocukların cinsiyeti ile; acile başvurduğu mevsim, başvurma sıklığı, acilde kalma süresi ve tedavi sonrası durum arasında ilişki olmadığı belirlenmiştir (p>0,05). Çocukların başvuru nedenleri ile cinsiyetleri arasındaki ilişki incelendiğinde; kız çocukların daha çok kolunu çekerek travma; erkek çocukların ise yabancı cisim yutma, baş boyun, ekstremite ve toraks yaralanması yaşadıkları belirlenmiştir (p<0,05). Diğer başvuru nedenleri ile cinsiyet değişkeni arasındaki fark anlamsızdır (p>0,05). Çocukların yaş grupları ile diğer değişkenler karşılaştırıldığında; 0-12 ay grubunun diğer yaş gruplarına göre daha uzun süre acilde kaldığı; 0-12 ay grubunun en sık yüksekten düşme; 13-36 ay grubunun kolunu çekme ve göze kulağa buruna yabancı cisim kaçması; 37-72 ay grubu çocukların daha sık çarpma, sıkışma ve burkulma nedeniyle acile başvurdukları belirlenmiştir (p<0,05). Çocukların tedavi sonrası taburculuk, sevk ya da yatışları ile yaş grupları arasında bir ilişki yoktur (p>0,05). Çocukların yaş gruplarına göre yaralanma bölgelerine bakıldığında; baş boyun yaralanmasının 0-12 ay grubunda en yüksek olduğu, yaş arttıkça ise ekstremite yaralanmalarının arttığı, toraks yaralanmalarında ise 0-12 ay grubu ve 37-72 ay gruplarında daha sık görüldüğü dikkati çekmektedir (p<0,05). Araştırmadan elde edilen sonuçlar doğrultusunda 0-72 yaş grubunda karşılaşılan bu travmaların, ailenin çocuğun gelişim özelliklerini göz önünde bulundurarak alacağı bazı önlemler ile engellenebileceği düşünülmektedir.Anahtar kelimeler: Çocuk, Travma, Çocuk acil.

The purpose of this reasearch is to evaluate the childeren patients who admitted to Emergency Room (ER) because of trauma. The data collected by using ER registeration book, patient follow up forms of 1237 pediatric trauma patients ages of 0-6, between January 2014-January 2017. The data collected has been transferred retrospectively to `data colecting form` which was prepared by the researcher. Collected data analysed by using SPSS 21.0.57.2% of patients were male and 35.7% of patienst were 0-12 monts old. It is stayted that admition reasons of patiens were 48.7% folling down, 13.6% hitting, 13,4% folling off from high distance. Also, it is indicated that injuries of the patients admitted to ER are 67.4% head and neck injury and 28.9% extremity trauma. It is understood that there is no relation between the patients gender and season of admition, frequency of admition, observation time in ER or medical decisions(p>0.05). It is stated that girls experianced trauma caused by pulling off their arms by someone and boys swallowing foreing bodies, head and neck trauma, extremity and thorax injuries (p<0.05). There is no reasonable connection between other admition reasons and gender(p>0.05). When the ages of patiens and the other variables compared it has been seen; 0-12months group stayed in ER more than other age groups; falling down from hight is mostly seen in 0-12 months group; pulling of arm and foreign bodies in eye, ears and nose are mostly seen in 13-36 months group; hitting, squeezing, distortion of extremities are seen mostly in the group of 37-72 months(p<0.05). There is no relation between age groups and discharge from ER after treatment, transfer of patient or hospitalization. It was found that children in the age groups 0-12 months had a lot more head and neck injuries than older children while thoracic injuries were more frequent in 0-12 months and 37-72 months.The result of this research is that the traumas of 0-6 age child can be prevented by taking some precautions of families by considering of childeren's developmental features. Key Words; Children, Trauma, Pediatric emergency