Niğde ilinde ortaöğretimde okuyan lisanslı sporcular ile spor yapmayanların atılganlık, yalnızlık, depresyon ve akademik başarıları

Abstract

İnsanın sosyal bir varlık olması onu toplum içinde sağlıklı ilişkiler geliştirmeye itmiştir, ifade ettiğimiz sağlıklı ilişkiyi kurma becerisi insanda kolaylıkla gelişmez. Bu tür beceriler insanın şahsi bir takım kabiliyetlerine bağlı olduğu gibi, aynı özellikleri olan bir toplum içinde uzun süre yaşamasını gerektirmektedir. Fakat içinde yaşadığımız toplum her ne sebeple olursa olsun değişmektedir. Bu değişim ve değişimin yanı sıra teknolojik gelişmeler birçok problemi beraberinde getirmektedir. Bu problemlerin başında da insanın yalnızlığı gelmektedir. Bu değişim ilk etkisini ailede gösterir. Ailenin giderek küçülmesi ve aile fertlerinin çalışmak zorunda kalması çocukların da aile içinde yalmz kalmasına neden olur. Zaten kendi kişiliğine kavuşmaya çalışan ergen bu dönemde ana-babayı eleştirmekte, aileden ve çevresinden uzaklaşarak yalmz kalmak istemektedir. Fiziksel özelliklerinde oluşan değişim ve kişiliğindeki oynaklık grup içinde çekingen kalmasına başka bir ifadeyle kendi haklarım savunmakta zorluk çeken bir kişi olmasına neden olur. Bu inşam korkutan yalnızlık, toplumdan uzaklaşma ve çekingenlik gencin umutsuzluğa kapılmasına neden olur. Spor, insanlara bir kişisel ve sosyal kimlik hissi ve grup üyeliği duygusu vererek onları bir araya getirir, sosyalleştirir. Bu araştırmada sosyal düzendeki yerinin ve rolünün ne olacağım bilmeyen duygu yoğunluğu yaşayan orta öğretim öğrencilerinin yaşadığı yalnızlık, atılganlık, depresyon sorununun olup olmadığı ele alınmış ve bu soruman spor yapan öğrenciler mi yoksa spor yapmayan öğrenciler mi daha yoğun yaşıyor, araştırılmıştır. Öğrencilerin cinsiyetleri de araştırmada göz önünde bulundurulmuştur ve akademik başarılarına da bakılmıştır. Araştırma Niğde İlindeki orta öğretimde okuyan 220 öğrenci üzerinde yapılmıştır. Bu öğrencilerin 110'u lisanslı spor yapan, 110'u ise spor yapmayan öğrencilerden oluşmaktadır. Spor yapan ve yapmayan öğrencilere Rathus Atılganlık Envanteri, UÇLA Yalnızlık Ölçeği, BECK Umutsuzluk Ölçeği uygulanmıştır. Akademik basanlarının karşılaştırmasında ise I. Dönem karne notlan baz alınmıştır.Çıkan sonuçların aritmetik ortalaması ve standart sapması hesaplanmıştır. Spor yapan ve yapmayan öğrencilerin değerlerinin karşılaştırması yapılmıştır. Araştırma sonucunda, spor yapan öğrencilerin spor yapmayan öğrencilere göre daha atılgan olduğu bulunmuştur. Spor yapan öğrencilerin yalnızlık ve umutsuzluk düzeyleri, spor yapmayanlara oranla daha düşük bulunmuştur. Bunun yam sıra akademik basanlarında bir fark olmadığı görülmüştür.

As a social being, humankind have to make some social relationsip in the communty. Making social relation, in the means of our mention, could not be established easily. This kind of skill is depend not only on the personal ability, but also on the long life experience derived from the social environment. However, the social environment in which people live changes rapidly and permanently. This changes and developments in the civilization bring many problems together. The leading one of these problems are 'loneliness' of the modern man. Modern life enforces the family to be small and member of family to work. This situation cause the children to be lone. Besides, youth who tries to develop their own personality by criticizing, feels himself alone among the people in spite of their family and society. The changes in his personality and body cause him to be shyness which make more difficult for the social life. These difficulties let the youth hopelessness step by step. Sports, on the other hand, help the people ta have a personal and social identity and to feel a memberness of a social group. In this research, we try to research the secondary school students who have the sense of lonelessness, depression. Then, we try to resetrch the effects of making sports on these kinds of students. The academic success, belonges to the I semester and sexuality of the students are taken care. The research was done on the 220 secondary school students in Niğde. 110 students are deal with sport professionally, who have got a licence, and 110 students do not make sports regularly. Rathus Enterprise Inventory, UCLA Lonelesness Scale and BECK Hopelessness Scale were applied on the students. The aritmetik average and standart turn of the results were calculated. As a result of the research, the students who dealt with sport show more social behaviours. The lonelessness and hopelessness levels of the students who dealIV with sport professionally are low. On the other hand, there are no differences among the students in the view of academic success.