CAD/CAM, lazer sinterizasyon ve konvansiyonel döküm yöntemleriyle üretilen metal alt yapıların, implant abutmentlara olan bağlantı dayanımının in vitro olarak karşılaştırılması

Abstract

Giriş ve Amaç: Çalışmamızın amacı cad/cam, lazer sinterizasyon, ve konvansiyonel döküm yöntemleri ile üretilen metal altyapıların implant abutmentlara olan bağlantı dayanımını karşılaştırılmaktır.Gereç ve Yöntem: Bağlantı dayanımının değerlendirilmesi için 90 adet implant analog ve abutmentların akril içine gömülmesiyle örnekler hazırlandı. Cad/cam, lazer sinterizasyon, ve konvansiyonel döküm yöntemleri ile 30'ar adet metal altyapı, üç farklı siman kullanılarak implant abutmentlara simante edildi. Örneklere daha sonra üniversal test cihazı ile 1mm/dk hızla çekme testi uygulandı. Universal test cihazında metal alt yapıların dayanaklardan ayrıldığı en büyük kuvvet değerleri Newton biriminde kaydedildi. İstatistiksel analizler bilgisayar programı kullanılarak yapılmıştır. Çalışmada verilerin dağılımının normalliği Kolmogorov-Smirnow testi ile değerlendirilmiştir. Çalışmada verilerin dağılımının homojenliği ise Levene's testi kullanılarak yapılmıştır. Verilerin istatistiksel analizi ise 0.05 anlamlılık düzeyinde iki yönlü varyans analizi ve post-hoc tukey çoklu karşılaştırma testi kullanılarak yapılmıştır.Bulgular : İki yönlü varyans analizi üretim tekniği ve siman tipinin tutuculuk üzerinde anlamlı bir etkisi olduğunu ortaya koymuştur (P<0.05). Bununla birlikte üretim tekniği ve siman tipinin ikisinin etkileşiminin (p=0.081, p>0.005) tutuculuk üzerinde istatistiksel olarak anlamlı bir etkisinin olmadığı görülmüştür(p>0.05). Sonuç: Çalışmamızda elde edilen sonuçlar doğrultusunda lazer sinter yöntemi ve kendinden adezivli rezin siman Panavia f2.0 en yüksek tutuculuk değerini göstermiş ve başarılı bulunmuştur.Anahtar kelimeler: CAD/CAM, lazer sinterizasyon, rezin siman

Aim: The aim of our study is to compare the bonding strengths of the metal substructures produced with the intended cad / glass, laser sintering, and conventional casting methods to the implant abutments.Materials and Methods: Forty samples of implant analogue and abutments were embedded in acrylic for evaluation of fixation strength. With Cad / Cam, laser sintering, and conventional casting methods, 30 metal substructures were simulated to implant abutments using three different cements. The specimens were then subjected to a tensile test at a speed of 1 mm / min with a universal test device. In the universal tester, the greatest force values of the metal substructures were recorded in Newton. Statistical analyzes were performed computer program99 .The normality of the distribution of data in the study was assessed by the Kolmogorov-Smirnow test. The homogeneity of the distribution of data in the study was done using the Levene's test. Statistical analysis of the data was performed using two-way analysis of variance and post hoc tukey multiple comparison test at a significance level of 0.05.Results: Two-way analysis of variance revealed that the production technique and cement type had a significant effect on restraint (P <0.05). However, there was no statistically significant effect of the interaction between the production technique and the cement type (p = 0.081, p> 0.005) on restraint (p> 0.05).Conclusion: In accordance with the results obtained in our study, the laser sinter method and the self-adhesive resin cement Panavia f2.0 showed the highest retention value and were found to be successful.Key words: CAD / CAM, laser sintering, resin cement