Almanya`nın ekonomi politikalarında Ortadoğu (1890-1914)

Abstract

Bu çalışma da, 1890-1914 yıllarında gelişen Osmanlı-Alman Devleti ilişkisi ele alınmış ve Almanya'nın Orta Doğu ekonomi politikaları üzerine yoğunlaşmıştır.Sanayi toplumları arasına Almanya, 19. yüzyılın ilk yarısının sonlarına doğru girebildi ve hatta bu grubun öncü toplumlarından biri oldu. Almanya sanayisi için gerekli ham madde temini çin Uzakdoğu'da istediği başarıyı elde edemeyeceğini anlayınca gündemine Orta Doğu bölgesini aldı. Almanya'nın Orta Doğu'ya ilk açılması 1888 yılında inşası tamamlanan Bağdat Demiryolu ile gerçekleşmiştir.Alman Birliği'nin geç kurulması nedeniyle, Almanya diğer Avrupalı devletler gibi sömürgeler elde edememiştir. Bu nedenle Almanya ham madde kaynakları bakımından ve ürettiği sanayi ürünlerini satabileceği pazarlar bakımından oldukça sınırlı kalmıştı. Almanya, Osmanlı Devleti topraklarını kendi sanayisini kurabilmek için ham madde deposu ve ürettiği mallarını satabileceği iyi bir pazar olarak görmekteydi. Osmanlı Orta Doğusu stratejik öneminin yanı sıra gerçek bir yeraltı ve yerüstü ham madde potansiyelini topraklarında bulunduruyordu.Osmanlı Devleti'nin ulaşım imkanlarının yetersizliği ve sanayi altyapısının zayıf olmasından dolayı bu hamle Osmanlı Devleti tarafından oldukça kabul görmüştür. Almanya, Osmanlı Devleti'ndeki yatırımlarını kendi ham madde ihtiyacına göre düzenlemiştir.Almanya'nın kısa vadedeki hedefi; tarım alanlarının ıslahı, maden imtiyazı, sulama projeleridir. Uzun vadede ise ham maddelerin teminini ve iletişimi sağlayacak demiryollarının inşa edilmesi hedeflenmiştir.

This study reviews the relationship between the Ottoman and the German State developed in years 1890-1914, and concentrates on Germany?s politics on the Middle East economy.Germany was enlisted among the industrial societies by the end of the first half of the 19th century, and it even became one of the leading societies in this group. Germany put the Middle East region on its agenda, understanding that it would not accomplish its goals in the Far East for the procurement of the raw materials required for its industry. The first opening out of Germany to the Middle East was with the Baghdad Railway, construction of which was completed in 1888.Since the German Unity was established late, Germany could not obtain colonies like other European countries. For this reason, Germany remained rather restricted both in respect of raw material sources and the markets where it will sell the industrial products manufactured by it. Germany regarded the land of the Ottoman State as a raw material store to establish its own industry on and a good market where it will sell any produced goods. The Ottoman Middle East included a real potential of under- and over-ground raw materials, along with its strategic importance.Due to insufficiency of transportation and weakness of the industrial substructure of the Ottoman State, this attempt was quite welcome by the Ottoman State. Germany arranged its investments in the Ottoman State according to its own needs of raw materials.Germany had short- and long-term targets. In the short run, reformation of agricultural fields, mine concessions, and irrigation projects were targeted, whereas in the long run, construction of railways was targeted, which would provide supply of raw materials and communication.