EU regional policy and Turkey`s adaptation process as a candidate country

Abstract

ÖZET Özellikle sanayi devrimi ile hız kazanan endüstrileşme ve modernleşme hareketlerinin etkisiyle dünya devletleri bir değişim ve gelişim sürecine girmiştir. Bu süreç, teknolojinin gelişmesi ile giderek ivme kazanmaktadır. Devletler arasında kalkınmışlık düzeyi açısından farklılıklar olduğu gibi aynı ülke içinde de bölgeler arasında farklılıklar görülmektedir. Gelişmişlik düzeyi ile ekonomik ve sosyal refahın dağılımındaki dengesizlikler bölgesel politikaların önemini giderek artırmaktadır. Bu bağlamda, Avrupa Birliği'nin bölgesel politikası, AB üye devletlerin bölgesel kalkınma çabalarım uluslarüstü düzeyde koordine ederek, bölgeler arasındaki eşitsizlikleri azaltmak, tam olarak ekonomik entegrasyonu sağlamanın tek yolu olan dengeli ekonomik ve sosyal birleşmeye sağlayarak Topluluk vatandaşlannm topyekün refah düzeyim yükseltmek amacıyla oluşturulmuştur. AB 'nin bölgesel politikası, diğer müktesebat alanları ile karşılaştırıldığında geç oluşturulan, ancak buna rağmen en hızlı değişen, gelişen ve şu anda toplam AB bütçesinin üçte birini oluşturan çok önemli bir politika haline gelmiştir. Türkiye'nin AB'ye üyeliği perspektifinde, AB'nin bölgesel politikasına uyumu büyük önem taşımaktadır. AB, beşinci genişleme dalgası çerçevesinde aday ülkelerin kendilerim AB üyesi ülkeler seviyesine getirmelerini sağlamak ve onları üyeliğe hazırlamak için bölgesel politikaya uyum sağlamaları sürecini başlatmış ve belirlediği 'Katılım öncesi Strateji' çerçevesinde onlara finansal yardımda bulunmuştur. 1999 Helsinki Zirvesi'nde 'aday ülke' statüsü kazanan Türkiye de 'Katlimi öncesi Strateji' bağlanımda bu politikaya uyum sağlama sürecini başlatmıştır. Üyelik müzakerelerine başlama eşiğinde olan Türkiye'nin, katılım öncesi süreçte, AB'nin bölgesel politikasına adaptasyonu için söz konusu politikayı çok iyi irdelemesi, kendi bölgesel dengesizliMerini gidermek için etkili politikalar geliştirmesi, AB tarafından sağlanan yardımları etkin bir şekilde değerlendirmesi ve AB kriterlerine uygun projeler hazırlaması gerekmektedir. Türkiye'nin bu süreçte AB'ye üyeliği halinde bölgesel politikaya uyumunu kolaylaştıracak idari, kurumsal ve hukuki altyapıyı oluşturması önem kazanmaktadır. Gerekli altyapıyı oluşturmak zor ve uzun bir süreç gerektirdiğinden Türkiye'nin AB'nin çizdiği yol haritasını çok iyi takip edebilmesi, iiibölgesel politikaya uyumu bağlamında eksiklerini, yetersizliklerini ve yapması gerekenleri çok iyi değerlendirerek, ileriye dönük kararlı adımlar atması önem arzetmektedir. Tez AB'nin bölgesel politikası temelinden yola çıkarak, konuyu beşinci genişleme dalgası perspektifinde incelemektedir. Bu perspektifte, Türkiye'nin mevcut bölgesel politikası ve AB'nin bölgesel politikasına uyumu konusunda içinde bulunduğu süreç ve geldiği son nokta işaret edilmektedir. Bu şekilde, bu politikaya uyum bağlanımda yapılması gereken düzenlemeler gündeme getirilerek Türkiye'nin AB'ye üyeliği yolunda mutlak bir zorunluluk olan bu politikaya uyumu konusunda yeni gelişmelerin önünün açılacağı düşünülmektedir. iv

ABSTRACT World states have entered a process of change and development with the impact of industrialization and modernization movements, enhanced through Industrial Revolution. This process has been accelerated gradually through the development of technology. There exist development level differences not only between states but also between the regions of the same states. The imbalances in development level and in the allocation of economic and social welfare have increased the significance` of regional policies. In this context, the European Union established a regional policy to reduce regional disparities between the member states through coordinating national regional development efforts at the supranational level, and to increase the prosperity of all Community citizens entirely through providing a balanced social and economic cohesion, which is the only way to have a thorough economic integration. Although this policy was established at the late stages of the European Community once compared with the other fields, it has emerged as the most rapidly developing and considerably significant policy, accounting for one third of the total budget of the EU currently. Turkey's adaptation process to EU regional policy is very important within the perspective of Turkey's accession to the EU. The EU, within the context of the fifth enlargement phase, has integrated the candidate countries into the regional policy in order to help them reach EU standards and initiate the adaptation process to the policy to prepare them for full membership. In that respect, within the framework of enhanced 'Pre- Accession Strategy', the EU has provided financial assistance to these countries. After getting the 'candidate country' status at 1999 Helsinki Summit, Turkey has also initiated the adaptation process to EU regional policy within the framework of 'Pre- Accession Strategy'. At the threshold of starting accession negotiations with the EU, it is essential that Turkey examine the policy thoroughly, develop effective policies to overcome its own regional imbalances, use the financial assistance funded by the EU effectively and prepare projects in line with EU norms in the pre-accession period for its adaptation to EU regional policy. In this adaptation process, the absolute necessity of establishing the administrative, institutional and legal structures in advance to ease the adaptation to EUregional policy once Turkey becomes a foil member of the EU comes to the foreground. As setting up the necessary infrastructure requires a difficult and long process, pursuing the roadmap the EU has drawn for Turkey is crucially important. By this way, within the context of Turkey's adaptation process to EU regional policy, Turkey is able to perceive its deficiencies, insufficiencies, progress and requirements. Depending on tins data, through evaluating the latest position of Turkey in this issue, decisive steps can easily be initiated for further progress in adaptation to the policy in concern. The thesis, starting from the basics of EU regional policy, examines the issue within the perspective of the fifth enlargement phase of the EU. In this perspective, Turkey's current regional policy, the process of Turkey's adaptation to EU regional policy and Turkey's latest position are pointed out. By this way, through making a critical analysis, it is anticipated that bringing the required arrangements to be done and the necessary measures to be taken on the agenda will enhance developments for further progress in the issue, which is an absolute must for Turkey on the way towards accession to the EU. VI