The EU`s conflict resolution efforts in its neighbourhood: The case of the South Caucasus

Abstract

Soğuk Savaş'ın bitişi uluslararası ilişkilere yeni kavramlar ve eski kavramlara yeni yorumlar getirmiştir. Yeniden yorumlanan ve insan güvenliği gibi boyutların da dâhil edilmesiyle genişletilen güvenlik algısı, Avrupa Birliği'nin (AB) dış politika tercihlerini ve uygulamalarını etkilemiştir. Soğuk Savaş'ın çift kutuplu yapısının zayıflayan etkisiyle, daha önce bastırılan ya da üstü örtülü duran devlet içi etnik çatışmalar serbest kalmış ve artan sayıdaki bu etnik çatışmalar diğer uluslararası aktörler üzerinde geniş ölçüde olumsuz etkiler yaratmıştır. Küresel çapta artan karşılıklı bağımlılık, ülkeleri herhangi bir tehlikenin istikrarsızlık ve yıkım kaynağına dönüşebileceği daha savunmasız bir çevreye sürüklemiştir. Bu nedenle, AB, kendi güvenliği ve istikrarı üzerinde olduğu kadar küresel güvenlik boyutunda çok önemli yansımaları bulunan yakın çevresindeki çatışmaların da barışçıl yollarla çözümlenmesine dâhil olma ihtiyacı hissetmiştir. AB'nin, güvenlik aktörü olarak uluslararası alandaki rolü, AB'nin etkinliği, imkânları ve köklü etnik çatışmaların barışçıl yollarla çözümlenmesine katkılarıyla birlikte uzun zamandır tartışılmaktadır. Güney Kafkaslardaki istikrarsızlık ve tehlike AB'nin kendi güvenliği ve refahı için öncelikli endişelerinden biri haline gelmiştir. Bu bağlamda, AB'nin Güney Kafkaslar'daki çatışmaların, Abhazya, Güney Osetya ve Nagorna-Karabağ, çözüm süreçlerine dâhil olması AB'nin uluslararası bir aktör olarak çabalarının, yeteneklerinin, zayıflıklarının ve gücünün gözlemlenebileceği önemli olaylardır. Bu tez AB'nin bölgedeki çatışma çözümü çabalarının etkisini ortaya koymayı amaçlamaktadır. İleri sürdüğü arguman, AB'nin artan güvenlik ve ekonomik çıkarlarına rağmen, Güney Kafkasya çatışmalarında oynadığı rolün sınırlı olduğudur. Bunun nedeni AB'nin kendi iç kısıtlamaları (kurumlararası rekabet ve üye devletlerin yaklaşımlarındaki tutarsızlıklar) ve aynı zamanda bölgedeki diğer aktörlerin (özellikle Rusya) etkisidir. Çalışmanın vardığı sonuç şudur: AB'nin bu bölgedeki çatışmaların barışçıl yollarla çözüm sürecine yapıcı katkıları, sadece Birliğin güvenliğini sağlamakla kalmayacak; aynı zamanda AB'nin uluslararası güvenlik aktörü olarak yetenek ve gücünü de arttıracaktır.

The end of the Cold War has introduced new dynamics and new interpretations for the old concepts in the international relations. The security perception which has been re-conceptualized and broadened with the inclusion of soft dimensions, i.e human security, has affected the EU?s policies and actions related to its foreign policy preferences and implications. The formerly suppressed or covered intra-state ethnic conflicts have been released with the fading effect of the Cold War bipolar structure, and the increased number of these conflicts has brought wider negative consequences over the international actors. The rise of interconnectedness around the globe has dragged nations into a more vulnerable environment where any possible threat might become a source of instability and devastation. Therefore, the EU felt the necessity to engage further in peaceful resolution of the violent conflicts around its vicinity which has crucial reflections over global security as well as the EUs own security and stability. The EU?s international role, as a security actor, has long been discussed along with the EU?s efficiency, capability and its contributions in peaceful resolution of the deep-rooted conflicts. The instability and threats in the South Caucasus region became a primary matter of concern for the EUs own security and prosperity. In this context, the EUs involvement and its impact in the three long-standing South Caucasian conflicts, Abkhazia, South Ossetia and Nagorno-Karabakh, can be considered as important cases where the EU?s efforts, capabilities, weaknesses or strength can be observed. This thesis attempts at revealing the EUs conflict resolution impact in the region. Its major argument is that although the EUs security and energy interests in the region have increased, the EU has a limited role to play in the South Caucasian conflicts, due mainly to its internal constraints (inter-institutional rivalries and inconsistencies in Member States approaches) but also to the impact of other actors in the region, especially Russia. This study concludes that the EUs constructive contributions to the peaceful resolution processes in this region would not only assure the Unions security, but also would confirm and improve the EUs capabilities and strength as an international security actor.