Corporate mobility in the European internal market

Abstract

Sınıraşırı hareketlilik, Avrupa Birliği'nin temel anlaşmalarında düzenleme altına alınan hizmetlerin, malların ve sermayenin serbest dolaşımı ile yerleşim serbestisi şeklindeki dört temel serbesti ile güvence altına alınmıştır. Şirketlerin serbest dolaşımı da bu anlaşmalarda açıkça tanınan bir hak olup, Avrupa Birliği'nin temel serbestilere gereken önemi vermemesi düşünülemez. Şirketler hukuku bakımından yerleşim serbestisi özellikle önemlidir. Ancak, gerçek kişilerin aksine, şirketler bakımından yerleşim serbestisi henüz tam anlamıyla sağlanamamış olup; bu hususta çeşitli düzenlemelere ihtiyaç bulunmaktadır. Hâlihazırda şirketlerin merkezlerini nakline imkân veren düzenlemelerin bulunduğu hususu tartışmasız olmakla birlikte; buna ilişkin mevcut yöntemlerin önemli dezavantajları bulunmakta olup, şirket merkezlerinin naklinin hususî bir direktifte düzenlenmesi halinde bu tür sakıncalar olmayacaktır. Bu nedenle, şirketlerin merkezlerinin nakli konusundaki müstakil bir düzenleme, şirketleri Avrupa Şirketi Tüzüğü ve Sınıraşırı Birleşmeler Direktifi ile getirilen masraflı, birkaç aşamalı ve dolambaçlı sistemden kurtaracaktır. Öte yandan ABAD tarafından yaratılan içtihat hukuku, şirketlerin ulusal sınırların dışında faaliyette bulunma haklarının gelişimi bakımından büyük katkılar sağlamıştır. Ancak Mahkeme bir kanun koyucu olmadığından, Mahkemenin görevi hukuku vaz' etmek değil, onu yorumlamak ve uygulamaktır. Bu nedenle merkezlerini nakletmek isteyen şirketler bakımından, tür değiştirerek Avrupa Şirketi'ne dönüşmek ya da sınıraşırı birleşme işlemine girişmek gibi daha masraflı ve dolambaçlı yollar yerine, maliyet etkin ve daha basit bir yöntem öngören müstakil bir düzenlemeye ihtiyaç bulunmaktadır. Sonuç olarak vurgulamak gerekirse, Avrupa Birliği'nde şirketlerin sınıraşırı hareketliliğinin tam olarak sağlanmasına ihtiyaç bulunmakta olup, bunun için de 14. Şirketler Hukuku Direktifi'nin yürürlüğe girmesi gereklidir.

Cross–border mobility is secured by the four freedoms enshrined in the Treaties: the freedoms of establishment, of services, of goods and of capital. Free movement of companies is a clearly given Treaty right and the EU should not subscribe to a de minimis approach to the fundamental freedoms. Within company law, the freedom of establishment is particularly important. However, in respect of companies the freedom of establishment remains incomplete and in need for reform. While it must be acknowledged that the transfer of a company's registered office can already be carried out, the methods currently available for such transfers have important disadvantages that the transfer of a company's registered office under a specific directive would not have. Accordingly, the economic added value of such a directive would derive from the fact that such transfers could be carried out at a lower cost than is currently the case using the SE solution or the CBMs Directive. The CJEU case–law has greatly contributed to enhance the companies' right to move beyond the national borders. However, as far as a judge is not a legislator, its job is to interpret, and not to write, the law. Hence Companies wishing to move their registered office should be able to use a much more cost–effective procedure than the more expensive and circuitous routes of first having to become a SE or undertake a cross–border merger. Consequently, the European Union needs the 14th Company Law Directive because it needs corporate mobility.