II. Abdülhamit dönemi hapishanelerinin genel özellikleri ve uygulamaları

Abstract

Hapishane günümüzün en çok tartışılan ve merak edilen konularından biridir. Kimse hapishaneye girmek istemez fakat herkes içerideki hayatı merak eder. Bu yüzden hapishaneyle ilgili veya hapishanede çekilen birçok dizi ve film vardır. Yakınları bir şekilde hapishaneye düşmüş insanlar, içerideki yaşamı merak eder ve yakınlarının insanca bir yaşam sürdüğünden emin olmak isterler. Günümüzde gerek siyasi, gerek sosyal nedenlerden dolayı hapishaneler sıkça gündeme gelmeye başlamıştır ve daha uzun yıllar gündemden düşeceğe benzememektedir. Hapis, kişinin belli bir yere kapatılması esasına dayanır. Osmanlı Devleti'nde bu yerler genellikle zindanlar, mahzenler ve sürgün amacıyla kullanılan kaleler olmuştur. Tanzimat Fermanı'yla birlikte günümüzdeki anlamıyla `hapishane` denilen yerler yapılmış ve hapishaneler modernleşmeyle bağdaştırılmıştır. Bunun için özellikle II. Abdülhamit döneminde hemen hemen her kazaya hapishane yapılmış, var olanların da ıslahı için çalışılmıştır. Atölyeler ve kütüphaneler açılarak hapishaneler birer ıslah merkezi haline getirilmek istenmiştir. Buna rağmen sağlık koşullarının elverişsizliği, hapishanelerin doluluk oranının haddinden fazla olması gibi sebeplerle firarlar ve ölümler yaşanmıştır. Ayrıca dönemin koşulları ve mali yetersizliklerden dolayı istenilen ıslahatların çoğu hayata geçirilememiştir. Böylelikle Osmanlı Devleti, Türkiye Cumhuriyeti'ne koşulları yetersiz olan birçok hapishane bırakmak zorunda kalmıştır.

Nobody wants to enter prison but everyone wonders about the life inside. That's why there are a lot of series and movies about prison or taken in prison. People whose relatives have entered the prison in some way, wonder about the life inside and want to make sure that their relatives live a decent life.Nowadays, prisons have often come into question because of both political and social reasons and they do not seem to fall from the agenda for many years.It is based on the principle that a prisoner should be closed at a certain point.In the Ottoman State, these places were usually dungeons, cellars, and castles used for exile. Together with the Tanzimat edict, places called `prison` in the present sense have been constructed and prisons have been associated with modernization. For this reason, a prison was built in almost every district and was worked on for the rehabilitation of existing ones especially during the period of Abdulhamit II. By opening workshops and libraries, prisons were desired to become rehabilitation centers. Despite this, the unsuitability of health conditions and high occupancy rate of the prisons led to the death and escape of prisoners. Moreover, most of the reforms requested due to the conditions of the period and the financial inadequacies could not be passed on. Thus, Ottoman State had to leave many prisons with insufficient conditions to Republic of Turkey.