Serebral palsili çocuğu olan ve olmayan annelerin evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum ve evliliklerinde problem çözme becerilerinin incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada, serebral palsili çocuğu olan ve herhangi bir engeli olmayan çocukların annelerinin evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum ile evliliklerinde problem çözme becerileri arasındaki ilişki incelenmiştir.Ayrıca, serebral palsili çocuğu olan annelerin kendi içlerinde, evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum ve evliliklerinde problem çözme becerileri karşılaştırılmıştır. Evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum ve evliliklerinde problem çözme becerileri, çocuğun yaşı, çocuğun cinsiyeti, annenin yaşı, eğitim durumu, annenin çalışma durumu, sosyo-ekonomik düzey, evde başka akraba(lar) ile yaşama durumu, evin aidiyeti durumu, eşle evlenme biçimi, evlilik süresi, çocuk sayısı, serebral palsili çocuğun özel eğitimden faydalanma süresi, çocuğun spastisite ile ilgili ilaç kullanma durumu ve çocuğun spastisite derecesi değişkenlerine göre incelenmiştir.Araştırmanın örneklemi, İstanbul ili, Ataşehir ilçesinde bulunan Özel Metin Sabancı Özel Eğitim ve Rehabilitasyon Merkezine devam eden, serebral palsili çocuğu olan 74 anne ile, İstanbul ilinde yaşayan, tesadüfi örneklem yolu ile seçilen 76 anne olmak üzere toplam 150 kişiden oluşmaktadır.Araştırmada annelerin evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum, Evlilik Yaşantı Ölçeği (EYO) ile; evliliklerinde problem çözme becerileri ise Evlilikte Problem Çözme Becerileri Ölçeği (EPÇÖ) ölçülmüş, sosyodemografik özellikler Kişisel Bilgi Formu ile saptanmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde ilişkisiz örneklem t testi ile parametrik olmayan (Mann Whitney U, Kruskal Wallis H Testi) test yöntemleri kullanılmıştır.Bu araştırmada elde edilen bulgular, serebral palsili çocuğu olan ve herhangi bir engeli olmayan çocukları olan annelerin, evliliklerinde problem çözme becerileri arasında anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir. Başka bir deyişle çocuğun serebral palsili olması durumunda annelerin problem çözme becerilerinin azaldığı görülmüştür.Serebral palsili çocuğu olan ve herhangi bir engeli olmayan çocukların annelerinin evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum düzeyleri açısından anlamlı bir farklılık saptanmamıştır.Serebral palsili çocuğu olan annelerin çocuklarının yaşları büyüdükçe, evlilik yaşantılarında algıladıkları doyumun ve problem çözme becerilerinin anlamlı farklılık gösterdiği görülmüştür. Serebral palsili çocuğu olan annelerin sosyoekonomik düzeyleri yükseldikçe, problem çözme becerilerinin de arttığı saptanmıştır. Ayrıca, serebral palsili çocuğun spastisite derecesi azaldıkça annelerin evliliklerinde algıladıkları doyum ile evlilikte problem çözme becerilerinin de arttığı saptanmıştır.Annenin eğitim ile çalışma durumları, evlerinde akraba bulunması ve evlerinin aidiyeti durumları ile evlenme biçimleri ile çocuk sayıları değişkenlerine gore evlilik yaşantılarında algıladıkları doyum ve evliliklerinde problem çözme becerileri arasında anlamlı farklılık saptanmamıştır.

In this research, the relationship between marital experince satisfaction perception and problem solving skills are examined by mothers of cerebral palsied childern and unimpeded childeren .Besides, the marital satisfaction of cerebral palsied childeren?s mothers and their problem solving skills in marital experience are compared and examined accordingly child?s age and sex, mother?s age, educational level, occupation status, socio-economical status, living together with relatives or not, and being house owner condition, marriage decision form, marriage duration, the number of the siblings, the process of taking advantages of special education, the situation of child?s using medicine for spasticity and the level of spasticity in itself.Sample of the research is formed by totally 150 individuals, whom are made up from 74 mother of cerebral palsied child following the special education center of Metin Sabancı which is placed in İstanbul and checking group is made up from randomly chosen 76 unimpeded children?s mother, also they live in Istanbul.In this research the perception of marital satisfaction is measured by use of Marital Life Questionare and the skill of solving problems in marrige are scaled with Problem Solivng Skills Questionare and sociodemographic properties are determined with Individual Information Form. The analisation of the datas are done by independent samples t test and non-parametric test (Mann Whitney U, Kruskal Wallis H Testi) methods are used.The evidences of this research shows that there is a meanfull relation between the problem solving skills in mothers of cerebral palsied children and unimpeded children. In other words the problem solving skills of cerebral palsied children?s mothers are effected negatively.There isn?t a meanfull evidence in marital satisfaction perception level between the mothers of cerebral palsied children and unimpeded children?s mothers.Getting older of the child meanfully affects the mothers, in the sense of marital satisfaction perception and problem solving skills in marriage.As the socio-economical status of the cerebral palsied childeren?s mother increases, the problem solving skills improve. Also, the lower status of the spasticity of the child increases the mother?s marital satisfaction perception and problem solving skills.The eduational level, occupational status, living together with relatives or not, being house owner condition, marriage decision form, marriage duration, the number of the siblings variables don? t affect the marital satistaction perception and problem solving skills of cerebral palsied children.?s mothers.