Hakkâri ilinde bölgesel kalkınmayı hızlandırmada, bölgesel gelir adaletsizliğini ve işsizliği azaltmada devletin ve KOBİ`lerin rolleri

Abstract

Geri kalmış bölgeler, küreselleşen Dünya ortamında, gelişmiş ülkelerle rekabette her geçen gün ekonomik açıdan daha da geriye düşmektedir. 1980'li yıllardan sonra Neoliberal ekonomi politikalar, geri kalmış ülke ve bölgelerin kalkınmasına çare olamamış, dengesizlikler daha çok derinleşmiştir. Bireyler gelir dağılımından ve zenginleşmeden yeterince yararlanamamışlardır. Toplumlarda sosyal çatışmalar yaşanmış ve toplumsal huzur zedelenmiştir.Bu perspektiften bakıldığında, Hakkâri ilinin bölgesel kalkınmasını sağlamak ve bölgeler arasında gelir eşitsizliğinin önüne geçmek için özellikle Devlete düşen görevler incelendiğinde, Devlet kurumunun daha aktif olması gerektiği düşünülmektedir. Hakkâri' nin kendi doğal ve iç dinamikleri ile il ve ilçelerinin refah seviyesini Türkiye ortalamasına çıkartması çok zor görünmektedir. Nitekim Hakkâri, İstatistiki Bölge Birimleri Sınıflandırması 2(İBBS2) sonucu TRB2 bölgesindedir ve Türkiye İstatistik Enstitüsü (TÜİK) 2012 verilerine göre bu bölgede yaşayan bireyin kişi başına Gayri Safi Katma Değeri(GSMH) 3.419 $'dır. Ülke ortalaması 9.384 $ ile TRB2 bölgesinin yaklaşık 3 katıdır. En yüksek değere sahip bölge olan TR10 İstanbul bölgesi 14.591$ ile TRB2 bölgesinden yaklaşık 4,5 kat daha fazla kişi başına katma değer üretmiştir. Bu eşitsizlikler bölgeleri, fırsat eşitsizliği, işsizlik ve nihayetinde yoksulluğa sürüklemektedir. Dolayısıyla, devlet kurumu ülkenin toplumsal ve ekonomik geleceği için bu dengesizliklere kayıtsız kalmamalıdır. Devlet geri kalmış bu bölgeye direk sanayi yatırımı yapmalıdır. Bölgeye direk kamu harcamaları ile talep yaratılmalıdır.KOBİ' lerin ekonomik hayattaki bütün rolleri bölgeler içinde geçerli sayılmıştır. Bölgelerin gelişimi ve sosyal ekonomik açıdan bireylere sağladığı fırsat eşitliklerinden dolayı KOBİ'lerin bölgelerin kalkınması ve gelir dağılımını sağlamadaki rolü irdelenmiştir. Diğer yandan, bölgesel kalkınmanın ve gelişmenin en önemli argümanlarından olan Küçük ve Orta Boy İşletmeler(KOBİ)' in gelir dağılımını düzenlemede, mülkiyeti tabana yaymada, fırsat eşitliği sağlamada ve işsizliği azaltmadaki rolleri düşünüldüğünde, Hakkâri ilindeki sayılarının artırılması ve desteklenmesi gerekmektedir.

Underdeveloped Regions, in competition with developed countries in a globalized world environment, is lagging further behind economically each year. After 1980s, Neo-liberal economic policies could not be a cure for the development of underdeveloped countries and regions and imbalances deepened more. Individuals could not benefit from the distribution of income and wealth. There seem a social conflict in communities and social peace is damaged.Seen from this perspective, It is thought that State institutions, especially when it is considered the duty of the State, must be more active to ensure regional development of the province of Hakkâri and to avoid income inequality between regions. It seems difficult for Hakkâri to raise the welfare level of itself and its districts to the average of Turkey, with its own natural and internal dynamics. Indeed, Hakkâri is on the territory of TRB2 as a result of 2 Nomenclature of Territorial Units for Statistics (NUTS 2) and individuals living in the region Gross Value Added per capita (GNP) based on Turkey Statistical Institute (TSI) 2012 data is $ 3,419. It is about 3 times of TRB2 with the national average of $ 9,384. Istanbul, region with the highest value of the TR10, with $ 14,591, produced about 4.5 times more per capita value added than TRB2. These inequalities have led regions to inequality of opportunity, unemployment and eventually poverty. Hence, State should not remain indifferent to this imbalance for social and economic future of the country. State should make direct industrial investment in this area lagging behind. Demand should be created in the region with the direct public spending.All the roles of SME's in the economic life are valid in the region. Due to the regional developments and socioeconomic opportunities provided to individuals, roles of SMEs are examined in the development of regions and in providing income distribution. On the other hand, when the roles of SMS are taken into account in the regulation of income distribution, sharing wealth and property among people, ensuring equality of opportunity and reducing unemployment, the number of SMEs in the province of Hakkâri should be increased and supported.