Türkiye`de sinema eğitiminin üretim sürecine yansımaları ve `Deneysel sinema`

Abstract

Türkiye'de Sinema Eğitiminin Üretim Sürecine Yansımaları Ve `Deneysel Sinema` konulu yüksek lisans tezi çalışmasının yapılma amacı, Türkiye'de verilen sinema eğitiminin, sinema endüstrisi ile arasındaki bağı sorgulamak, ve geleceğin sinemacılarının eğitim, endüstri ilişkisine dair tutumlarını değerlendirmektir. Bu değerlendirmeyi yapabilmek içinde, Türkiye'den Mimar Sinan Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Sinema Televizyon Bölümü incelenmektedir ve tezin son bölümünde bu bölüme mensup 85 öğrenciye uygulanan ankete yer verilmektedir. Türkiye'deki sinema eğitiminin doğruluğunu, geçerliliğini ve eksikliklerini analiz edebilmek için Avrupa'dan La Femis ve Amerika'dan American Film Institute (AFI) okullarının sinema eğitim modelleri incelenmektedir. Tez kapsamında sinema eğitiminde uygulamacı ve kuramcı anlayışın eşit ölçekli uygulanması savunulmaktadır. Bu tarz bir sinema eğitiminin ülkedeki sinema endüstrisiyle bağ kurmasının ise güçlü bir ülke sineması oluşturacağı düşünülmektedir. Tezde savunulan en önemli nosyon, bir sinema ekolü oluşturmak için yapılması gerekenin sinema eğitimi ile sinema endüstrisi arasındaki mesafenin kapanmasını sağlamaktır. Tez kapsamında, Türkiye'deki sinema eğitiminin kuramsal ağırlıklı ve uygulamacı yapıdan uzak bir tavır içinde olduğu savunulmaktadır. Bu kalıbın yıkılmasında ise `sinemada deneysellik` kavramının yardımcı olabileceği düşünülmektedir.

This study is titled, The İmplications of Cinema Education in Turkey for Production Process and `Experimental Cinema` and aims to examine the relationship between the film industry and film education in Turkey, and also to assess the attitude of future filmmakers among this relationship. To do this assessment, the Cinema and TV Department of the Faculty of Fine Arts at Mimar Sinan University is analyzed and a survey has been conducted to 85 senior students of this program. The models that are applied on the American Film Institute (AFI) and La Femis are analyzed to determine the validity, effectiveness and the drawbacks of the cinema education in Turkey. This study defends the idea that practical and idealist approaches must be equally applied on the cinema education. This type of cinema education is going to provide a link between the industry and the education. This results to a strong form in Cinema of Turkey. The most important notion of this study defends is that to create a school of cinema, the link between the film industry and film education must be robust. It is defended that the film education in Turkey is mostly theoretical and stands apart from practical approach and practices. In order to change this pattern, it is suggested that the notion of `experimentality in cinema` could be considered.