Demokrat Parti Döneminin muhafazakâr kültür politikaları

Abstract

Türkiye'de muhafazakârlık, cumhuriyet devrimlerine karşı kültürel bir tepki olarak ortaya çıkmıştır. II. Dünya Savaşı sonrası Türkiye'de çok partili sisteme geçilmesiyle birlikte farklı siyasal ideolojiler siyasal temsiliyet bulmuşlardır. Muhafazakârlık da bu süreçte gerek CHP gerekse de DP'de güç kazanmıştır. DP'nin iktidara gelmesiyle de siyasal temsil gücünü pekiştirmiştir. Bu çalışma tarihsel bir seyir izleyerek, siyasal dönüşümlerle beraber DP'nin kültür politikalarına odaklanmaktadır. Bu çalışmanın amacı, Demokrat Partinin kültür politikasının siyaset ve dönüşümlerle etkisi incelenerek, Demokrat Partinin kültür politikasının ne derece muhafazakâr olduğunu araştırmaktır. Muhafazakârlık, hızlı sosyal değişmeye direnen ve geleneksel normları destekleme eğiliminde olan bir siyasi felsefedir. Aynı zamanda gelenekle bağından dolayı her ülkede farklı şekilde ortaya çıkmıştır. Bu bağlamda muhafazakârlığın Kıta Avrupa'sında, İngiltere, Amerika'da ve Türkiye'de nasıl geliştiği incelenmiştir.Cumhuriyet döneminde siyasi ve kültürel dönüşüm yaşanmış ve bu dönüşüme karşı muhafazakârlık, Türkiye'de Kemalizm'e ve inkılaplarına kültürel bir tepki olarak çıkmıştır. Bu dönemde milli kültür politikaları uygulanmıştır. Bu bağlamda cumhuriyet döneminin kültür politikaları incelenmiştir. İnönü döneminde ise hümanizmaya geçilmiş, ancak II. Dünya Savaşının sona ermesiyle birlikte Hümanizma terk edilmiştir. 1946'da çok partili sisteme geçişle başlayan bu süreçte siyasi bir kırılma olmuş, 1947'de DP ve CHP beraber bir değişim süreci yaşamış, bu da kültür politikasına yansımıştır. Bu dönemde her iki partide de kültürel olarak milliyetçi muhafazakâr kültür politikaları hâkim olmuştur. Dolayısıyla DP'nin kültür politikası, yeni değil CHP'nin devamı niteliğindedir. 1947-1954 arası her iki partide de Sağ Kemalizm hâkim olmuş 1954 seçimlerinden sonra ideolojik olarak ayrışma yaşanmıştır.Anahtar Kelimeler: Muhafazakârlık, Demokrat Parti, Cumhuriyet Halk Partisi, Kültür

Conservatism in Turkey has emerged as a cultural reaction to the republican revolutions. After the Second World War, different political ideologies have found political representation with the transition to a multiparty system in Turkey. Conservatism has also gained strength in the Democratic Party (DP) as well as in the Republican People's Party (CHP) within this period, its authority has strengthened also, because of the fact that Democratic Party has come into power. This study, following a chronological order, focuses on the cultural policies of Democratic Party, along with political transformations. The aim of this study is to examine how conservative the cultural policy of the Democratic Party is by examining the influence of the Democratic Party's cultural policy on politics and transformations. The conservatism is a political philosophy that resists rapid social change and tends to support traditional norms. At the same time, conservatism has emerged differently in every country, because of its tradition. In this context, discusses how conservatism developed in Continental Europe, Britain, America and Turkey. Political and cultural transformation took place during the Republican period and against this transformation, conservatism has emerged as a cultural reaction to Kemalism and its revolutions in Turkey. National cultural policies were applied in this period. In this context, the republican period's cultural policies have been examined. In the period of İnönü the Humanism was accepted but it has been abandoned with the end of Second World War. In 1946, a political fragility occurred with the transition of multiparty system and in 1947, The Democratic Party and the Republican People's Party lived together in a process of change, which was reflected in the cultural policy. At this time, national conservative culture politics dominated culturally both parties. Therefore, the cultural policy of Democratic Party is not new but it appears as a continuation of Republican People's Party. Between 1947 and 1954 Kemalism with center right attendance dominated both parties, but after the 1954 elections, there was an ideological dissidence. Key Words: Conservatism, The Democratic Party, The Republican People's Party, Culture.