Küreselleşme, esnek üretim ve işçi-işveren ilişkileri: İstanbul Tuzla tersanelerinde çalışan işçi-işveren ilişkilerinin değişimi

Abstract

1970 yılından beri küreselleşme ile birlikte endüstride meydana gelen değişimler üretim yapılarındaki farklılıklara paralel olarak çalışma biçimlerini, ekonomik hayatı ve sosyal hayatı genel anlamda değişime uğratmıştır. Özellikle esnekleşme ile birlikte büyük endüstriyel örgütlerin yerini küçük ve orta ölçekli işletmeler devralmıştır.Ancak üretim koşullarının farklılaşması, çalışanların ekonomik ve sosyal hayatlarını hızlıca değişmesine neden olduğu için kitle üretiminin gerektirdiği fordist üretim biçimi geçerliliğini yitirmiştir. Bu araştırmada esnek üretimin İstanbul ili, Tuzla ilçesinde yaşayan/çalışan işçi ve işverenlerin çalışma ve sosyal yaşantılarında ne gibi değişiklikler getirdiği konusu incelenecektir. Esnek üretimin özellikle çalışanların yaşamlarını ne düzeyde değiştirdiği sorunsalı üzerinde durulacaktır. Bu çerçevede oluşan bu yeni paradigmanın işçi ve işveren ilişkileri üzerindeki olumlu ve olumsuz yönleri tartışılacaktır.

The changes that have taken place in the industry since 1970 have changed the way of working, economic life and social life in general, in parallel with the differences in production structures. Small and medium-sized enterprises have taken over, especially with the integration of large industrial organizations. However, the fordist mode of production required by mass production has lost its validity as the differentiation of production conditions has caused the workers to change their economic and social lives rapidly. In this research, it will be examined how flexible production brings changes in working and social experiences of workers and employers living / working in the province of Tuzla, Istanbul. Flexible production will focus on the question of how employees change their lives. The positive and negative aspects of this new paradigm in this framework on workers 'and employers' associations will be discussed.