İki farklı yöntemle sinterize edildikten sonra yüzey koşulları değiştirilen zirkonyum oksit alt yapılar ile üst yapı porseleni arasında oluşan bağlanmanın kesme dayanıklılığının incelenmesi

Abstract

Bu in vitro çalışmanın amacı, mikrodalga ve konvansiyonel sinterizasyon yöntemleriyle üretilen zirkonya alt yapılarla üst yapı seramiği arasında oluşan bağlantı dayanıklılığına, sinterizasyon yöntemlerinin ve farklı yüzey işlemlerinin etkisini incelemektir. Zirkonya alt yapıların hazırlanması için Noritake Alliance Y-TZP yarı sinterize bloklar kullanılmıştır. Disk şeklinde 96 örnek YenaDent CAM ünitesinde üretilmiş ve sinterizasyon işlemlerine göre 2 gruba ayrılmıştır (n=48). 48 örnek mikrodalga yöntemiyle, diğer 48 örnek ise konvansiyonel yöntemle sinterize edilmiştir. Örnekler uygulanacak yüzey işlemlerine göre 4'er gruba ayrılmıştır (n=12). Mikrodalga ile sinterize edilen alt yapı örneklerinde grupların dağılımı; MK: yüzey işlemi uygulanmaması (kontrol grubu), M1: Al2O3 kumlama uygulanması, M2: liner uygulanması, M3: Al2O3 kumlama sonrasında liner uygulanması; konvansiyonel yöntem ile sinterize edilmiş alt yapı örneklerinde grupların dağılımı ise; KK: yüzey işlemi uygulanmaması (kontrol grubu), K1: Al2O3 kumlama uygulanması, K2: liner uygulanması, K3: Al2O3 kumlama sonrasında liner uygulanması şeklindedir. Kişisel olarak hazırlanan indeks kullanılarak Cerabien CZR toz-likit karışımı zirkonya alt yapılar üzerine yığılarak fırınlanmış ve tüm örneklere (5 ? -55 ? C, 6000 döngü) ısısal döngü yapılmıştır. Daha sonra Üniversal Test cihazında 0,5mm/dk hızla örneklere bağlantı dayanıklılık testi uygulanmıştır. Tüm örneklerdeki kopma paternleri, ışık mikroskobunda değerlendirilmiş ve adeziv, koheziv veya adesiv ve kohesiv paternlerin kombinasyonu şeklinde sınıflandırılmıştır. Her kopma paterninden birer örnek elektron tarama mikroskobunda incelenmiştir. Elde edilen veriler; Shapiro Wilk, Levene, Post-hoc Tukey HSD, Student's t testleri, İki-Yönlü Varyans Analizi ve Tek-Yönlü Varyans Analizi kullanılarak istatistiksel olarak değerlendirilmiştir (p ? 0.05). Mikrodalga ile sinterizasyon yapılan gruplarda, yüzey işlemleri arasında bağlantı dayanıklılığı ortalamaları yönünden istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmamıştır (p=0.113). K3 grubuna ait örneklerin kesme bağlantı dayanıklılık değerleri K1 grubuna göre (p=0.015), Kk grubuna ait örneklerin değerleri Mk grubuna göre (p=0.004) ve K3 grubuna ait örneklerin değerleri de M3 grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksektir (p=0.005). Hiçbir grupta adeziv kopma görülmezken, tüm gruplarda koheziv ve kombine kopma paternleri gözlenmiştir. Sonuç olarak, bu in vitro çalışmanın sınırları dahilinde, konvansiyonel yöntemle sinterize edilen Noritake Alliance zirkonya alt yapıların üzerine Al2O3 ile kumlama yapıldıktan sonra liner uygulanması önerilmektedir.

The aim of this in vitro study is to evaluate the effects of various surface treatments and sinterization methods on the shear bond strength between microwave and conventionally sintered zirconia substructure and superstructure ceramics. Noritake Alliance Y-TZP presintered blocks were used to prepare zirconia substructures. 96 disc shaped specimens were fabricated using YenaDent CAM unit and were divided in 2 groups according to the sinterization methods (n=48). 48 specimens were microwave sintered and the other 48 specimens were conventionally sintered. The specimens were then divided into 4 groups according to the surface treatments applied (n=12). The groups for microwave sintered substructure specimens were as; MK: untreated (control group), M1: Al2O3 sandblasted, M2: liner applied, M3: Al2O3 sandblasting followed by liner application; and the groups for conventionally sintered substructure specimens were as; KK: untreated (control group), K1: Al2O3 sandblasted, K2: liner applied, K3: Al2O3 sandblasting followed by liner application. Cerabien CZR powder-liquid slurry was placed using a custom made index and fired on zirconia substructures and then the specimens were thermocycled (5 ? -55 ? C, 6000 cycles). All specimens were then subjected to shear bond strength test using a universal testing machine at 0,5 mm/min. Fracture patterns of all specimens were evaluated under an optical microscope and classified as adhesive, cohesive or combination of adhesive and cohesive fracture patterns. A specimen of each fracture pattern was further evaluated under a scanning electron microscope. Data were statistically analyzed using the Shapiro Wilk, Levene, Post-hoc Tukey HSD and Student?s t tests, Two-Way Variance Analysis and One-Way Variance Analysis (p ? 0.05). Within comparisons of shear bond strength values among microwave sintered substructure groups were statistically insignificant (p=0.113). Shear bond strengths of K3 group specimens compared to that of K1 group (p=0.015), Kk group specimens compared to the Mk group (p=0.004) and K3 group specimens compared to the M3 group were statistically higher (p=0.005). While adhesive fracture pattern was not demonstrated in any of the groups, cohesive and combined patterns was seen in all groups. In conclusion, within the limitations of this in vitro study Al2O3 sandblasting followed by liner application on conventionally sintered Noritake Alliance zirconia substructures may be preferred.