Sagital split ramus osteotomisinde rezorbe olabilen ve titanyum bikortikal vida fiksasyonlarının stabilitelerinin karşılaştırılması

Abstract

ÖZET 1970'li yıllardan bu yana ortognatik cerrahide yaygın şekilde uygulanmakta olan sagittal split ramus osteotomisinin (SSRO) fiksasyon teknikleri halen tartışılmaktadır. Bununla beraber, stabilitesi birçok çalışmada ispatlanmış olan ters-L şeklinde yerleştirilen bikortikal vida tekniğinde kullanılan titanyum vidaların geri alınmaları için ikinci cerrahi gereksinimi, ve metalik fiksasyonların bilinen dezavantajları, rezorbe olabilen materyallerin geliştirilmesine öncülük etmiştir. Postoperatif yeterli ve güvenli stabiliteyi sağlayabilmeleri durumunda, rezorbe olabilen vidaların fiksasyon için tercih edilebileceği düşünülmektedir. Bu çalışma, SSRO fiksasyonunda, ossifikasyonun büyük ölçüde tamamlandığı postoperatif 6 haftadaki çiğneme kuvvetlerinin simule edilmesiyle titanyum ve rezorbe olabilen (PLLA/PGA (82:18)) bikortikal vidaların fiksasyon güvenilirlikleri ve stabilitelerinin, karşılaştırılması amacıyla planlanmıştır. Bu amaçla 20 adet koyun hemi- mandibulasına SSRO yapılmış, 10 hemi-mandibula 2.0 mm çaplı, 13 mm uzunlukta üçer adet titanyum bikortikal vida, diğer 10 model ise aynı çap ve uzunlukta üçer adet PLLA/PGA bikortikal vida ile ters-L şeklinde fikse edilmiştir. Daha sonra tüm modeller, bir fiksasyon aygıtı yardımıyla, çekme testi uygulayabilen bir servohidrolik test cihazına yerleştirilmiş ve her modele, kalıcı deformasyon oluşana kadar, sürekli doğrusal kuvvet uygulanmıştır. Oluşan yerdeğiştirme miktarları özel bir yazılımla dijital olarak kaydedilmiştir. Modellerin kırılma anına kadar direnç gösterdikleri azami kuvvetler (Nt) ile 20, 60, 120 ve 150 Nt yüklerde ve kırılma anında oluşan yerdeğiştirme miktarları istatistiksel olarak karşılaştırılmış ve rezorbe olabilen vidalar ile titanyum vidaların fiksasyon güvenirlikleri ve stabiliteleri arasında belirgin bir fark görülmemiştir. Anahtar kelimeler: Fiksasyon, SSRO, rezorbe olabilen vida

ABSTRACT The fixation techniques of sagittal split ramus osteotomy (SSRO) which has been a widely used procedure in orthognatic surgery since 1970s are still debated. Bicortical titanium screws used in inverted-L pattern has been proved their stability in fixation. However, the need of a second surgery for the removal of these screws and well-known disadvantages of metallic fixations have pioneered in the innovations for the development of resorbable materials. In case of achieving a safe and effectual post-operative stability, the use of resorbable screws can be chosen for fixation. This study was planned to compare the fixation reliabilities and stabilities of titanium and resorbable (PLLA/PGA (82:18)) screws by simulating the chewing forces in the first 6 weeks of the post-operative period in which the ossification should be mostly completed after SSRO. Under this intention, SSRO was performed on 20 sheep hemi-mandibles and 10 hemi-mandibles were fixed with three 2.0 x 13 mm titanium bicortical screws and the other 10 models were fixed with three 2.0 x13 mm PLLA/PGA bicortical screws in inverted-L pattern. Subsequently, with a fixation apparatus, all hemi-mandibles were mounted in a servohydraulic testing unit to perform a pulling test until a permanent deformation. Displacement values were recorded digitally by a special software. Maximum forces that the models could resist before breakage (N), maximum displacements of the models and the displacement values under 20, 60, 120,150 N were compared statistically and no significant difference was observed in the fixation reliabilities and stabilities of titanium and resorbable screws. Key words: Fixation, SSRO, resorbable screw VI