Diabetes mellituslu hastalarda üriner infeksiyon sorunu

Abstract

- 74 - ÖZET Üriner sistem inf eksiyonlarının diabetes mellitusda sık görülen ve ciddi bir komplikasyon olduğu bilinmektedir. Bazı çalışmalarda diabetik olmayanlara göre artmış olduğu, diğer çalışmalarda ise iki grup arasında önemli bir fark ol madığı bildirilmektedir. Bu çalışma hastanede yatmakta olan diabetiklerde üriner infeksiyon sıklığı, bunun kronik diabet komplikasyonlaı ı ve glikozillenmiş hemoglobin değeri ile ilişkisini gösturmek amacı ile yapıldı. Araştırmaya 40 kadın, ve 25 erkek olmak üzere 65 diabe tik hasta ile 15 kadın ve 16 erkek olmak üzere 31 nondiabetik hasta dahil edilmiştir. Diabetiklerin yaş ortalaması 56 yıl, diabet ortalama süresi ise 9 yıl idi. Nondiabetiklerde yaş ortalaması 46 yıl idi. Diabetik ve nondiabetik hastaların taze, steril orta idrarları mikroskopik ve mikrobiolo jik olarak incelenmiştir. Nondiabetiklerin hiçbirisinde piyüri bulunmazken dia betiklerin % 17'sinde piyüri saptanmıştır. Aradaki fark ista tistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,001). Hastaların hiçbirinin idrarında Ziehl-Nielsen Boyası ile aside dirençli bakteriye rastlanmamıştır. Diabetik kadın hastaların % 30'unda, nondiabetik kadın hastaların % 27'sinde, diabetik erkeklerin % 8'inde, anlamlı bakteriüri görüldü (1 mi idrarda 100.000'den fazla koloni). Nondiabetik erkeklerde bakteriüriye rastlanmadı. Cinsiyet göz önüne alınmaksızın yapılan değerlendirmede diabetiklerin- 75 - % 22'sinde, nondiabetikleriıı % 13'iinde anlamlx bakteriüri gö rüldü. İki yüzde oran arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmamıştır. Hasta sayısının arttırılması bu farkı anlamlı kılabilir. Yine de diabe tiklerde nondiabetiklerin iki katı bulunan değer literatüre uygunluk göstermektedir. Diabetik hastaların % 67,6'sında retinopati, % 46'sm- da nöropati, % 21'inde nefropati tesbit edilmiştir. Diabetin bu dejeneratif komplikasyonları ile bakteriüri ilişkisini an lamak için idrarın 1 ml'sinde 10.000'nin altında koloni sa yılan diabetikler ile idrarın 1 ml'sinde 100.000'nin üzerin de koloni sayılan diabetikler karşılaştırıldı. Dejeneratif komplikasyonların anlamlı bakteriürisi olan diabetiklerde, idrarı steril olanlara göre daha yüksek oranda olduğu görül dü. HbAl değeri diabetik hastalarda ortalama % 10,39+0,07 olarak bulundu. Anlamlı bakteriürisi olan diabetiklerde orta lama HbA., % 11,82+0,41, idrarı steril olan diabetiklerde HbA, ortalaması % 10,42^0,10 olarak tesbit edildi`. Bakteri- ürili ve steril gruplar arasındaki HbA.. farkı istatistiksel olarak anlamlı idi (p<0,001). Glisemi ayar kriteri olarak alınan HbA, 'nin anlamlı J lc yüksekliği, kronik dejeneratif komplikasyonların steril gruba göre daha yüksek oranda bulunması bakteriüri ile hiperglise- mi ve uzun süren komplikasyonlar arasında bir paralellik ol duğunu kanıtlamaktadır. Literatürde de üriner infeksiyon sıklığından nörojenik mesane, diabetiklerin immünolojik olarak mikroorganizmalar için iyi bir konak olşuturması, vasküler mikroanjiopati so rumlu tutulmakta, son yıllarda ise hipergliseminin tüm doku larda oluşturduğu dejeneratif değişiklikler, g likozillenme ve buna bağlı doku hipoksisinin doku direncini düşürdüğü, in- feksiyonları kolaylaştırdığı bildirilmektedir.