C.T.F.`nin 1984-1985 diabet polikliniği materyalinin bioistatistik değerlendirilmesi

Abstract

1- Diabetes mellitüsün başlangıcı, kadın ve erkeklerde en yüksek oranda 36-60 yaşları arasında ve kadınlarda sık olarak gözlenmiştir (p<0,05). IDDM'lu vakalar en sık 16-35 yaş grubunda yeralmıştır. 2- Heredite dağılımı en sık NIDDM'lu vakalarda 50 yaşın üzerin deki kadınlarda saptanmıştır. Diabet tipleri arasındaki bu fark istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0,05). 3- Hipertansiyon, NIDDM'lu vakalarda ve tüm yaş gruplarında kadınlarda daha sık olarak görüldü ve 5. dekaddan sonra hipertansif olgularda belirgin artma saptandı (p<0,05). 4- Obesite, NIDDM'lu kadın olgular arasında ve ileri yaşlarda en sık saptanmıştır (p<0,05). 5- Retinopati, tip II diabetiklerde sıklığı tip I'e göre anlamlı bulunmuş, ileri yaşlarda her iki cinste artma göstermekte ve kadınlarda daha sıklıkla rastlanmaktadır (p<0,05). 6- Diabet tipleri arasında nöropati sıklığı farklı bulunmamış (p>0,05). Her iki cinste eşit dağılmakta ve NIDDM'lu vakaların ileri yaşlarında kadınlarda sık görülmüştür.49 7- Normal populasyona göre 5-6 kat daha fazla ölüme yol açan kardiyovasküler komplikasyonların temelini teşkil eden makroanjiyopati diabet yaşıyla ilişkili olarak en sık NIDDM'lu, 50 yaşın üzerindeki özellik le kadınlarda (obesitenin katkısıyla) ciddi sağlık problemi olarak ortaya konmuştur. Bu farklılıklar istatiksel olarak anlamlı bulunmuştur (p<0.05). 8- Diabet yaşı ve hipertansiyon gibi birtakım faktörlerin etkisiyle NIDDM'lu vakalarda makroalbumünirik nefropati sıklığı, IDDM'lulara göre anlamlı bulunmuştur. Kadınlarda erkeklere oranla istatiksel olarak artmış sıklıkta nefropati görülmüştür (p<0, 05). 9- Tedaviye direnç en fazla NIDDM'lu kadın obez hastalarda görülmüş enfeksiyon, kalp yetersizliği, serebrovasküler aksidant gibi hasta lıkların eklenmesiyle sekonder OAD cevapsızhğı şeklinde belirmiştir. Sülfonilüre alan 3 tip II diabetli vakada primer cevapsızlık belirlenmiştir. IDDM'lu hastalarda insülin tipine bağlı primer cevapsızlık saptanmıştır. Sonuçlar göstermektedirki: Ülkemizde diabetes mellitusun geç tanısı ve komplikasyon yüzdesinin fazlalığı göze çarpıcıdır. Kilo fazlalığı ve hipertansiyon sıklığının yüksek oluşu, diabetik kadınlarda damarların bozulma riskini arttırıcı birer faktör olarak değerlendirilmelidir. Nöropatide saptanan yüksek sıklık diabetes mellitusun geç tanısı, metabolik kontrolün tam olmayışına bağlanmak istenmiştir. Çalışmamızla, Diabetes Mellitusun toplumda sık görülen ciddi komplikasyonlara yol açan en önemli sağlık problemlerin başında geldiği gözler önüne serilmiştir.