Multiple miyeloma (100 olgunun incelenmesi)

Abstract

49 SONUÇLAR VE ÖZET Çalışmamızda Ocak 1981 ile Aralık 1991 tarihleri arasında İ.Ü. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Hematoloji Bilim Dalı tarafından izlenen 100 multiple myeloma olgusunun klinik ve laboratuvar bulguları geriye dönük olarak incelendi. Olguların 56 tanesi erkek, 44 tanesi kadındı ve yaşları 28 ile 85 arasında değişmekteydi. Erkek hastaların ortalama yaşı 55,4±8,3, kadın hastaların ortalama yaşı 58,1 + 9,9 olarak saptandı. Erkek hastaların % 41'i işçi, % 32'si memur, % 27'si çiftçi, kadın hastaların ise % 96'sı ev hanımı idi. Vakaların % 78'i kentte yaşa maktaydı. En çok hasta Marmara Bölgesinden (% 59) en az ise Akdeniz Bölgesinden (% 2) gelmişti. Vakaların 2/3'ünden fazlasının halsizlik, çabuk yorulma, nefes darlığı ve kemik ağrıları sebebiyle başvurdukları, en sık rastlanan muayene bulgularının ise solukluk ve kemik duyarlılığı olduğu saptandı. Olguların başvuru esnasında en sık görülen laboratuvar bulgularının anemi (% 92), sedimantasyon hızının saatte 100 mm'yi aşması (% 86), serum protein elektroforezinde monoklonal band (% 85) ve multipl osteolitik kemik lezyonları (% 81) oldukları tespit edildi. Sedimantasyon hızındaki en büyük artışında ilk yarım saat içinde meydana geldiği gözlendi. Kemik iliği aspirasyonu % 87 vakada tanı koydurucu idi. Tanı esnasında50 hastaların % 46'sında serum kreatinin değerleri yüksek bulundu ve % 20 vakada da bu değer 2 mg/dl'nin üzerinde tespit edildi. Vakaların % 35'in- de proteinüri, % 26'sında ısı testinde Bence-Jones proteinürisi, % 16 vaka da hiperkalsemi, % 63'ünde ise hipokolesterolemi saptandı. Olguların % 59'u IgG, %31'i IgA, % 5'i hafif zincir ve geri kalan % 5'i ise non sekretuvar myeloma olguları idi. IgD, IgM ve IgE myeloma vakası yoktu. Serum immun elektroforezi 44, idrar immunoleketroforezi 16 vakada çalışılmıştı. Durie-Salmon yöntemine göre olgularımızın yarısından fazlası III. evredeki olgulardan oluşmaktaydı. 23 olgu `B` alt evresinde yer almaktaydı ve bunların % 70'i evre IIIB olgularıydı. Multiple myelomda önde gelen klinik problemlerden olan enfeksiyonların çoğunun pulmoner ve urogenital sistem enfeksiyonları olduğu, ileri evredeki, özelliklede IgG myeloma olgularının enfeksiyonlar açısın dan daha fazla bir riskle karşı karşıya oldukları görüldü. Hastaların izlenmesi esnasında meydana gelen enfeksiyon episodlarında, kemoterapi sonra sı ortaya çıkan lökopenilerin de rol aldığı gözlendi. En sık rastlanan enfeksiyon etkenleri stafilokoklar ve E.coli idi. Serum Ş2 mikroglobulin düzeyi ile evre arasında paralellik sap tandı. En yüksek değerler IIIB evresindeki olgularda görüldü. Hastaların % 92'sinde ilk tedavi olarak aralıklı melphalan-prednisolon tedavisi verildiği, remisyonda interferon kullanımına son zamanlar da başlandığı, kemik iliği naklinin uygulandığı vaka olmadığı belirlendi. Multiple myelomda en önde gelen ölüm nedenlerinin enfeksiyonlar ve böbrek yetersizliği olduğu görüldü. Hastaların büyük çoğunluğu takibe gelmediklerinden prognoza etkili faktörler üzerinde çalışılamadı. Bu çalışma nedeni ile literatür gözden geçirilmiş ve vakalarımız da, incelediğimiz parametreler ile ilgili bulgularımızın literatürdeki serilerle uygunluk gösterdiği saptanmıştır.