Romatoid artrit tedavisinde metotreksat ile oluşan stomatitin sıklığı, kliniği ve tedaviye etkisi açısından değerlendirilmesi

Abstract

19 ÖZET Bu çalışmaya Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Rorrıatoloji Polikliğinde Romatoid Artrit tarasıyla takip edilen 97 hasta alındı. Bu hastalar MTX kullanan (n=51) ve MTX kullanmayan (n==46) olmak üzere iki gruba aynldı. Stomatit sorgulaması için hazırlanan anket formlan kör olarak diğer bir araştmcı tarafından dolduruldu. Aket formunun güvenilirliği Behçet Hastalığı, SLE, Sağlıklı kontrol grubu ve Lokal Romatolojik hastalıklar grubu üzerinde sınandı. Bu hastakklar için bildirilen ağız lezyonlan sıklıklarına çok yakın oranlarda değerler tespit edildi. Böylece anket fonnunun güvenli olduğuna karar verildi. MTX alan ve almayan Romatoid Artrit gruplan, stomatit sıklıklan açısından karşılaştırıldığında MTX alan grupta stomatit sıklığı % 37.2, almayanlarda % 19.5 olarak bulundu. Bu artmış sıklık istatisitiksel olarak anlamlılığa çok yakındı (p= 0.054). Stomatit kliniği; lezyon sayısı, lezyon süresi, lezyonlann tekrarlama sıklıklan ve Iezyonun ağız iç yerleşim bölgeleri açısından her iki grupta incelendiğinde anlamlı bir fark gözlenmedi. MTX kullanan grupta 65 yaş ve üstündeki 5 hastanın üçünde ve 1500 mg'dan fazla kümülatif MTX dozu almış 9 hastanın altısında stomatit varlığı tespit edildi. Bu artmış stomatit sıklıklan vaka sayılarının azlığından dolayı istatistiksel olarak değerlendirilmedi. MTX tedavisi gören 51 hastanın yalnızca üçünde (% 5.8) stomatit nedeniyle MTX dozu20 değişimine gerek duyulduğu fakat hiçbir hastanın stomatit nedeniyle tedaviyi bırakmak zorunda kalmadığı tespit edildi. Tüm bu bilgiler ışığında MTX tedavisiyle stomatit sıklığının arttığı, oluşan stomatit kliniğinde ayırt ettirici bir özellik olmadığı ve oluşan stomatitin tek başına tedaviyi bıraktıracak kadar ağır bir toksisite olmadığı düşüncesine varıldı.