Çocuklarda helicobacter pylori enfeksiyonu tanı yöntemlerinin karşılaştırılması ve tedavi

Abstract

ÖZET Cerrahpaşa Tıp Fakültesi, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Anabilim Dalı, Çocuk Gastroenterolojisi Bilim Dalı'na Ağustos 1992-Eylül 1993 arasında kronik tekrarlayıcı karın ağrısı (n=48) ve GİS kanaması (n=15) ile başvuran yaşları 1 2/12 - 16 8/12 arasında değişen 63 çocuk (33 kız, 30 erkek) ile yaşları 2 5/12 - 14 3/12 arasında değişen 25 kontrol olgusunda (9 kız, 16 erkek) endoskopi, histopatoloji, kültür, üreaz testi ve seroloji yardımıyla H.pylori enfeksiyonu arandı. Hasta gnıbunda (%65.1), kontrol grubuna (%20) göre anlamlı olarak yüksek H.pylori enfeksiyonu saptandı (p<0.001). Karın ağrısı (%64.6) ve kanama (%66.7) olan çocuklarda H.pylori sıklığı farklı bulunmadı (p>0.05). H.pylori pozitif olgularda endoskopik olarak %17.2 peptik ülser ve %78.3 antral nodülarite, histolojik olarak ise %100 antral gastrit ve %80.4 duodenit saptanırken bu oranlar H.pylori negatif olgularda sırasıyla %9.5, %28.6, %45.2, %47.6 olarak bulundu (Hepsi için p<0.001). Antrumdaki gastrit aktivasyon derecesi ile H.pylori yoğunluğu arasında anlamlı bir korelasyon yoktu (r=02697). Tanıda kullanılan kültür ve histopatolojik inceleme en değerli yöntemler olarak tespit edildi. Bu iki yöntemin duyarlılığı sırasıyla %95.6 ile %91.3; özgünlüğü %100 ve % 100 olarak bulundu. H.pylori pozitif olgular iki gruba ayrılarak amoksisilin, bizmut ve metronidazol ile 2 veya 4 hafta süre ile tedavi edildiler. Tedavi sonrasında yapılan kontrolda her iki grupta da başarı oram %80 bulundu ve arada istatiksel olarak anlamlı bir fark gözlenmedi (p>0.05). Sonuçta, ülkemizde H.pylori enfeksiyonunun çocuklarda karın ağrısı ve GİS kanaması etyopatojenezinde önemli rolü olduğu ve çeşitli tam yöntemleriyle araştırılarak uygun şekilde tedavi edilmesi gerektiği kanaatine varıldı. 41