Nefrotik sendromlu olgularda idrarda N-asetil-beta-D-glukozaminidaz ve beta-2 mikroglobulin atılımı

Abstract

ÖZET Glomerulonefritli olgularda tubulo-interstisyei tutulum prognozu belirleyen en önemli faktörlerden biri olarak kabul edilmektedir. İdrarda NAG ve B2-M atılımı tubuler hasarı gösteren parametrelerdir. Bu çalışmada idrar NAG ve B2- M atılımının tubulo-interstisyei tutulum ile ilişkisini belirlemeyi amaçladık. GFR'ı normal düzeylerde olan, İ7'si SDNS olmak üzere 56 primer nefrotik sendromlu olgudan toplam 66 idrar örneği alındı. Her iki parametre SDNS ile SYNS-RL dönemi arasında anlamlı olarak farklı değildi. Ayrıca SDNS'lu olgulardan tubuler atrofisi ve fibrozu olanların idrar NAG ve B2-M düzeyleri tubuler atrofi ve fibrozu saptanmayanlardan istatistiksel olarak farklı bulunmadı. Buna karşılık SYNS'larda NAG ve B2-M düzeyleri RL dönemine göre RM döneminde belirgin şekilde yüksek bulundu (sırasıyla p<0,0001 ve p<0,008). Ayrıca idrar NAG ve B2-M atılımı ile proteinini arasında bağıntı mevcut idi (sırasıyla rs=0,69, p<0,001, rs=0,39, p<0,001).32 Sonuç olarak GFR'ı normal olan nefrotik sendromlarda idrarda NAG ve B2-M düzeylerindeki artışını tubulo-interstisyel tutulumdan daha çok proteinüri ile ilişkili olduğunu saptadık. Bu bulgular glomeruler hastalıklarda hastalığın etyoloj isinden bağımsız olarak protemürinin neden olduğu bir tubuler disfonksiyonun geliştiğini düşündürmektedir.