Farklı dozlarda intraperitoneal 5-fluorouracil kullanımının deneysel intestinal anastomozların iyileşme süresi üzerindeki etkileri (Deneysel çalışma)

Abstract

47 ÖZET Kolorektal cerrahinin en önemli komplikasyonu anastomoz ayrılması veya kaçaktır. Bu komplikasyon yüksek morbidite ve mortaliteye neden olmaktadır. Lokal ve sistemik pekçok faktörün kolon anastomozlarının iyileşme sürecinde ve anastomoz kaçaklarının oluşmasında etkili olduğu bilinmektedir. Bu faktörlerden bir taneside kemoterapidir. Öte yandan gastrointestinal sistem kanserlerinde küratif cerrahi tedavi yalnız başına başarısız kalmaktadır, kemoterapi ve radyoterapi bu tip kanserlerde cerrahi tedaviyi tamamlayıcı yöntemler olarak gösterilmektedir. Gastrointestinal sistem kanserlerinde sağlıklı ve başarılı sonuçlar alabilmek için cerrahi yöntem ile kemoterapi ve radyoterapi arasındaki hassas dengeyi bulabilmek şarttır. Çalışmamızda günümüzde gastrointestinal sistem kanserlerinde en çok kullanılan sitostatik 5-FIuorouracil'in intraperitoneal uygulanması araştırıldı. Bu amaçla 42 adet Wistar Albino cinsi dişi sıçan her biri eşit sayıda denek içeren üç ana gruba ayrıldı. Kontrol grubu (intraperitoneal NaCl), tek doz 5-Fluorouracil grubu (intraperitoneal 20 mg/kg/gün 5-FU) ve multipl doz 5-FIuorouracil grubu (intraperitoneal 20 mg/kg/gün 5-FU 3 gün ardarda). Her ana gruptaki 14 deneğin yarısı 3. günde, diğer yarısı ise 7. günde sakrifiye edilerek alt gruplar elde edildi. 5-Fluorouracil'in yan etkilerini incelemek amacı ile lökosit ve albulin değerleri araştırıldı. Anas-48 tomoz iyileşmesinin gruplar arasındaki farklılıklarını değerlendirmek için ise patlama basıncı, hidroksiprolin düzeyi ve histopatolojik parametreler kullanıldı. Cerrahi girişim sonrası batın içi yapışıklıklar açısından kemotera- pötik 5-Fluorouracü uygulamasının kontrol grubu ile karşılaştırılmasında istatistiksel açıdan anlamlı fark bulunmadı (p>0.05). Albumin ve lökosit değerlerinde; kontrol gruplarına göre 5-FU kullanılan gruplarda istatistiksel olarak anlamlı düşük sonuçlar elde edildi (p<0.05). Anastomoz iyileşmesinin değerlendirilmesinde patlama basıncı, histopatolojik inceleme sonuçları; multipl doz 5-FU kullanılan gruplarda tek doz 5-FU ve kontrol gruplarına göre istatistiksel olarak anlamlı düşük skorlar gösterdi (p<0.05). Çalışmadan edinilen izlenim, erken postoperatif dönemde başla nan multipl olarak verilen yüksek doz intraperitoneal 5-FU tedavisinin anastomoz iyileşmesini geciktirerek negatif etki gösterdiği, buna karşın sınırlı dozlarda uygulanan intraperitoneal 5-FU'in anastomoz iyileşmesi üzerinde hiçbir negatif etki göstermeyip kontrol grupları ile paralel iyileşme gösterdiği yönündedir. Deneysel çalışmamızdan elde ettiğimiz bu veriler ışığında; klinik uygulamada şimdiye kadar korkulan ve geç başlanan kemoterapinin, sınırlı dozlarda erken postoperatif dönemde de kullanım alanı bulabileceği söylenebilir.