Asetabulum kırıklarının cerrahi tedavi sonuçları

Abstract

Ocak 1996 ile aralık 2007 tarihleri arasında en az 1 yıl takibi olan (ortalama 22ay) 28 hastanın, 28 asetabulum kırığı, açık redüksiyon ve internal fiksasyonla tedavi edilerek çalışmaya alındılar. Hastaların 15'sı erkek, 13'ü kadın ve ortalama yaşları 41 (23?77) idi. Tüm kırıklar kapalıydı. Kırıkların 12'ü sol, 16'si sağ kalçada mevcuttu. Kırık oluş nedeni olarak; 9 hasta araç içi trafik kazası (AİTK), 6 hasta araç dışı trafik kazası (ADTK), 12 hasta yüksekten düşme ve 1 hasta üzerine ağır yük düşmesi sonucu asetabulum kırığı gelişmişti. 17 hastada (%60) bir ya da birden fazla ilave yaralanma tespit edildi. Letoumel sınıflandırmasına göre kırıkların 18'si (%64) basit tipte ve 10'u (%36) kompleks tipteydi, 13 hastada (%45) ilave kalça çıkığı mevcuttu. Hastaların çoğunluğu ilk 10 gün içinde ameliyata alındılar %67, (19 hasta). Hastaların %29'inde (8 hasta) redüksiyon anatomik olarak mükemmel, %46 (13 hasta) iyi-kabul edilebilir, %25 (7 hasta) kötü olarak değerlendirildi, mükemmel+iyi kabul edilebilir hastaların %75 (21 hasta) başarılı olundu. Ameliyat sonrası ortalama takip süremiz 29 ay'dır.Ameliyat sonuçlarımızı olumsuz etkileyen pek çok nedenler (hastaların ilerlemiş yaşı, kötü sonuçları olan kırıkların çoğunluğunun kompleks tip oluşu, hastaneye başvurulan ve ameliyata alınıncaya kadar geçen sürenin uzun oluşu, hastalarla yeterli rehabilitasyon için uyum güçlüğü yaşanması, ilave diğer ekstremite yaralanmalarının olması, başlangıç deplasman miktarının fazla olması, vb.) olmasına rağmen; kırık tiplerine uygun insizyon seçmemiz, yeterli cerrahi tecrübemiz ve hastaların takiplerinde takındığımız titiz tavırlarımızla vakalarımızdan tatminkar sonuçlar elde ettiğimiz inancındayız.

28 acetabulum fractures of 28 patients, who had been followed up at least one year ( average 22 months) between January 1996 and December 2007, was taken into research after beeing treated with open reduction and internal fixation. Average age of the patients was 41 (23 ? 77), 15 of them was male, and 13 was female. All of the fractures were closed fractures, 12 of them were left, 16 were right sided. The causes of acetabular fractures were 9 inside vehicle accidents, 6 outside vehicle accidents, 12 fall from high and 1 hit by a heavy object. One or more additional injury was detected in17 patients (60%). According to Letoumel classification 18 of the fractures (64%) were simple type, 10 (34%) were complex type, 13 (45%) patients additionally had hip dislocation. Most of the patients (19 patients- 67%) were taken into operation in first 10 days. In 29% (8) of the patients reduction was anatomically accurate, in 46% (13) it was good-tolerable, in 25% (7) it was inaccurate. 75% (21) of accurate and good-tolerable patients were treated succcessfully. Our postoperative follow-up period was 29 months.In spite of plenty of factors that negatively affected our surgical results (advanced age of the patients, most of the fracturesd with unsuccessful results were complex type, long period between admission and taking into operation, insufficient cooperation the patients with rehabilitation, presence of other extremity injuries, significant initial displacement level, etc.), we believe that we managed to obtain satisfactory results because of choosing incisions appropriate for fracture types, our sufficient surgical experience, and good care about our patients foolow-up.