Biyolojik ajanların akciğer ve akciğer dışı enfeksiyonlar açısından kıyaslanması

Abstract

AMAÇ: Anti IL-1, anti IL-6 ve anti-TNF grubu ilaçların gerçek yaşamda enfeksiyon risklerinin karşılaştırılması amaçlanmıştır.METOD: Çalışmaya Ocak 2012 –Aralık 2016 tarihleri arasında romatoloji polikliniğinde ardışık sıra ile görülen ve en az 6 ay süreyle ilgili biyolojik ajanı kullanan hastalar dahil edilmiştir. Çalışmaya alınan dönem öncesinde farklı biyolojik ajan alan hastalar çalışmadan çıkarılmıştır. Hastaların Romatoloji ve Göğüs Hastalıklarındaki poliklinik dosyaları retrospektif olarak taranarak demografik özellikleri ve enfeksiyon bilgileri elde edilmiştir.SONUÇLAR: Çalışmaya toplam 196 hasta alındı. Bu hastaların 124'ü anti-TNF, 54'ü anti-IL 1, 18'i anti-IL 6 kullanıyordu. Hastaların yaş ortalamarı, hastalık süreleri, ortalama biyolojik kullanım süreleri, komorbiditeleri, klasik DMARD ve kortikosteroid kullanımları benzer idi. En yüksek enfeksiyon oranı %39 ile anti IL-6 grubunda bunu takiben %30 ile anti-TNF grubunda ve %22 ile anti IL-1 grubunda idi. Hastaneye yatış gerektiren enfeksiyon ise 6 hastada görülürken bunun 3'ü anti IL-1 tedavi alan hastalardı ve çoğunlukla akciğer enfeksiyonu nedeni ile yatış görülmüştü.TARTIŞMA: Literatür ile uyumlu olarak anti IL-6 grubunda enfeksiyon oranı artmış saptanmakla birlikte her 3 grup arasında enfeksiyon açısından istatistiksel anlamlı fark saptanmadı. Buna karşılık literatürden farklı olarak anti IL-1 grubunda hastaneye yatış gerektiren enfeksiyon sayısı yüksek saptandı.

OBJECTIVE: To compare the risk of infections among anti IL-1, anti IL-6 and anti -TNF alpha drugs in real life.METHOD:Patients being treated and followed up for atleast six months with biologic agents , (anti IL-1, anti IL-6 and anti-TNF alpha) between January 2012 to December 2016 in the Rheumatology polyclinics of Cerrahpaşa Medical Faculty, have being enrolled into this study. Patients who had used various biologic agents before this study were excluded. Medical files from Rheumatology and Pulmonology Departments of Cerrahpaşa Medical Faculty belonging to these patients were retrospectively scrutinized for demographic informations and data pertaining to infections.FINDINGS:A total of 196 patients, of which 124 were on anti -TNF alpha, 54 on anti- IL 1 and 18 were on anti-IL 6 drugs, were included into the study. The patients were similar in terms of mean age, mean duration of illness, mean duration of biologic agents usage, comorbidities, classic DMARD and corticosteroid usage. The highest proportion of infection (39%) was discovered in anti-IL 6 group, followed by anti-TNF alpha group (30%) and anti-IL 1 group (22%) consecutively. Serious infections warranting hospitalization were seen in six (6) patients; three (3) of which were patients recieving anti-IL 1. Hospitalizations were majorly due to pulmonary infections.DISCUSSIONS:In accordance with the literature, an increased risk of infection was discovered in anti- IL 6 group. However, statistically significant difference was not observed among the three groups. In contrary to the literature, patients being treated with anti-IL 1 drugs recorded the highest number of infections requiring hospitalization.