Perkütan Koroner Girişim Yapılan Olgularda Klinik, Biyokimyasal ve Anjiyografik Bulgular ile Restenoz Arasındaki İlişki

Abstract

Koroner arterlerdeki ateroskleroza ve plak oluşumuna bağlı olarak gelişen koroner arter hastalığı aterosklerotik damar hastalığının en yaygın şeklidir. KAH'da, risk faktörleri yönetimi ve yaşam tarzı değişiklikleri ile hastalığın ilerlemesinin durdurabileceği gösterilmiştir. KAH'da medikal tedavi, risk faktörlerinin ve yaşam tarzı değişikliğinin sağlanmasına ek olarak mekanik tedavi yolları da mevcuttur. Koroner bypass cerrahisi ve perkutan koroner girişim bu yolların başlıcalarıdır. Perkütan koroner girişim sırasında maruz kalınan arteryel zedelenmeye karşı gelişen iyileşme yanıtı olarak tanımlanan restenoz, sıklıkla stent-içi restenoz (SİR) şeklinde oluşur. Anjiyografik olarak SİR, stent içinde yada stent kenarlarından 5 mm proksimal veya distal segmentte %50'den fazla çap daralması şeklinde tanımlanmaktadır.Bu çalışmada kliniğimizde perkütan koroner girişim yapılan hastalarda stent restenozuna etki eden klinik, anjiyografik ve biyokimyasal parametrelerin retrospektif olarak değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Objectives: We retrospectively analyzed clinical, angiographic and biochemical factors effecting to in-stent restenosis in patients who underwent percutaneous coronary intervention.Patients and methods: Patients who had undergone control angiogram 6 months after bare metal stent (BMS) and 9. months after drug eluting stent (DES) implantation for de-novo lesions were retrospectively analyzed. Demographic, angiographic and clinical parameters were collected from our patient database: In-stent restenosis (ISR) was defined as > 50% narrowing of stent lumen or coronary artery 5 mm adjacent to stent edges. Retrospectively 319 patients with a mean age of 57.6 years were included in this study. In-stent restenosis occurred in 26.6% of the patients with drug-eluting stent and 36.5% of the patients with bare-metal stent implanted. Tobacco use was significantly more frequent among patients with in-stent restenosis. Conclusion: In-stent restenosis rates in our study is consistent with the literature. ISR is a challenging problem and studies are ongoing to overcome