Architectural memorialisation of war: Ars Memoriae and the landscape of Gallipoli battles

Abstract

Bu tez Gelibolu Yarımadası Tarihi ve Milli Parkı sınırları içerisindeki Çanakkale Savaşı'nı anma biçimlerini analiz ederek anıt mimarlığındaki anlayış değişikliğini inceler. Yarımada'da savaşın tamamlanmasından (1916) bu yana devam eden anıtlaştırma süreci Barış Parkı Uluslararası Fikir ve Tasarım Yarışması ile gelenekselden muhalif yaklaşımlara doğru bir değişimin içine girmiştir. Dünyada anıt mimarlığındaki dönüşümlere paralel olarak, savaşın kendisini protesto etmek amacıyla savaş kalıntılarını ve savaş alanının belleğini göz önüne çıkarma yaklaşımı, ölümü yüceltmek ve çekilen acıları övmek üzere dikilen baskın alışıldık anıt yaklaşımının yerini almıştır. Bu süreçte, sadece anıtların formu ve işlevi değil, anıtlaştırmada bireylere sunulan hatırlama yaklaşımı da değişmiştir. Bu tez geleneksel ve ona muhalif anıt mimarlığının ön kabullerini yeni bir analiz yöntemi ile sorgular. Yöntem klasik ezberleme tekniği olan bellek sanatın' dan (ars memoriae) türetilmiştir. Bu yöntem aracılığı ile tez Gelibolu savaş alanlarındaki savaş anıtlarını değişik anıtlaştırma yaklaşımları arasındaki benzerlik ve farklılıkları ortaya çıkartmak için analiz eder.

This dissertation examines the change in the understanding of memorial architecture through an analysis of different attitudes to commemorate Dardanelles Campaign in the boundaries of Gallipoli Peninsula National and Historical (Peace) Park. Memorialisation process at the Peninsula, which has continued from the end of the war onwards (1916), has undergone a transformation from traditional to counter approaches pivoted on the Gallipoli Peace Park International Ideas and Design Competition. Parallel to the changes in memorial architecture in the world, the approach of erecting a conventional dominant monument to exalt suffering and to glorify death has superseded by the approach of highlighting the war remains and the memory of battlefields to protest the warfare. In this process, not only the function and the form of memorials but also remembering proposed to individuals by memorialisation have changed. This dissertation questions the pre-suppositions of traditional and counter memorial architecture with a new method of analysis. This method is derived from classical memorising technique of ars memoriae (the art of memory). By means of this method, this dissertation analyses war memorials in the battlefields of Gallipoli aiming at revealing similarities and disparities among different memorialisation approaches.