The phenomenon of the home in modern culture: Transcendental homelessness and escape fantasy at the intersection of art and design

Abstract

Modern toplumun ve metropol/megalopol koşullarının birey üzerinde yarattığı korku, kaygı ve gerilim, yalnız kamusal mekândaki davranış örüntülerini değiştirmekle kalmamış, bireyin ev ile kurduğu ilişkisinde de bu duruma özgü yeni katmanlar yaratmıştır.Metropolis ve kamusal alan korku ve endişe kaynağı olarak belirirken, huzurlu ve güvenli yer olarak ev, Metropolis ve kamusal alandan kaçış noktası olarak idealize edilmiştir. Ancak kapitalist üretim sürecine dahil olarak standartlaştırılan ve kullanıcısına yabancılaşan ev artık güvenli, huzurlu bir yer değil hatta yabancılaşma ve tekinsizliğin en çok gözlendiği yerdir. Artık ev güvenli ve huzurlu bir yer olmaktan öte, kendisi endişe, korku ve tekinsizlik kaynağıdır.Bu çalışma, modern birey ve ev arasında patolojik bir ilişki olduğu savı üzerine temellenen retorikleri ele alır ve bu retorikler üzerinden sanat mimarlık arakesitindeki çeşitli eleştirel mekân pratiklerini inceler. Bu retorikler, patolojik özel alan arayışı, nostalji, ev özlemi, zihinsel evsizlik ve kaçış fantezisi gibi olgular eşliğinde çeşitlenerek modern bireyin travmasına yönelik bir söylemi kaydeder. Burada yöntem olarak Foucaultcu söylem analizi kullanılmıştır. Bu yöntem çerçevesinde `girişimler', `faaliyetler', `diyalektikler', `söylemler' ve `eleştirel mekân pratikleri' adı verilen beş alan içerisinde modern bireyin yalnızlığı ve yabancılaşması, patolojik ev ve özel alan arayışı, zihinsel evsizlik, yalıtım ve kaçış fantezisi gibi olgular incelenmiştir.

Fragmented perception of the city; the oppressiveness of the capitalist system; the psychological conditions of the metropolis comprised integral aspects of Modernity which overwhelmed the nerves of modern urbanite. While the metropolis, the exterior, has been the source of fear and anxiety, the home, the interior, has been pointed out as the venue of escape from the outside. To the extent that the home is idealized as counterpart of the metropolis and social life, as the site of the heimlich and as one of the means of the capitalist system, becomes too a place where alienation has come to be overtly observed. The impossible desire to return to the home links up with transcendental homelessness and the escape fantasy and coalesces with the notion that `in the modern world one can only dwell in one?s body?.This study focuses on the discourse that renders the modern individual in the image of the traumatic due to the pathological relationship between the modern individual and home. The research method consists of the implementation of `discourse analysis? as developed by Michel Foucault. Through this method, the argument is presented through art works/objects taken as critical spatial practices. In the context of this method, five fields are determined as constituting the positivity of the discourse: `Enterprises?, `Actions?, `Dialectics?, `Critical Discourses?, and `Critical Practices?. Through these five fields, the study analyzes such modern phenomena as individualization and alienation of the modern individual, transcendental homelessness, nostalgia, homesickness, isolation, and escape fantasy.