Violence 2.0: Using social media for radical propaganda

Abstract

Güç iddiasında bulunanlar, bulunmayanlar üzerinde baskı kurmaya kalktıklarında, şiddet muhtemel bir tepki haline gelir. Bu şiddet iktidara teslime karşı direnmek ve savaşmak için araç olarak kullanılır. Güçler genellikle tek ve meşru otorite olarak kendi konumlarını güçlendirmek amacıyla, insanların algıları üzerinde etki aracı olarak medyaya başvururlar. Dünya değiştikçe otoriteler de değişir. Bu ideolojik rejimler, geleneksel medyanın yerine ya da onun tamamlayıcısı olarak internet gibi yeni teknolojiler benimsemeye başlar. Yeni teknikler eski hedefler için kullanılmaktadır: insan zihnini etki altına almak ve bazen taciz etmek. Ancak sosyal medya bunun farklı olabileceğini kanıtlamıştır. Sosyal medya tamamen kontrol altına alınamaz ve denetleyicilerin varlığını en aza indirir. Sosyal medyanın en temel amacı insanların birbirleriyle iletişim kurmasını ve paylaşım yapmasını sağlamaktır. Bu da sosyal medyanın herhangi bir fikrin, şiddet içeren fikirler bile olsa, gelişebildiği bir alan haline gelmesine yol açmıştır. Bu tez, şiddet yanlısı grupların davalarını yaymak için sosyal medyayı nasıl kullandıklarını ortaya koyar. Ayrıca, bu tez kendi iletişimsel, işlevsel ve stratejik hedeflerine ulaşmak için dijital propaganda uzmanlarından yararlanan şiddet yanlısı radikal bir grubu vaka çalışması olarak ele alır.

When those who claim power attempt to oppress those who don't, violence is no longer an unlikely response. It is used as a means to resist and fight against submission to the power. To strengthen their position as the sole and rightful authority, powers usually resort to media to act as their tool of influence on people's perception. As the world change, authorities do as well. These ideological regimes start to adapt new technologies such as the internet instead or in compliment to the old traditional media. New techniques are then used but for the same old goals; influence and sometimes harassment of peoples' minds. But social media has proven that it can be different. It cannot be fully controlled, and its basic fundamental concept is that enables people to share and connect with each other, with a minimum presence of gatekeepers. This has allowed social media to be a field where any idea can flourish, even violent ones. This dissertation shows how violent groups can use social media to propagate their causes. Moreover, it contains a case study of a radical violent group that exploits digital propaganda experts to achieve its communication, operational, and strategic goals.