Ingmar Bergman`ın Persona filminden hareketle `Susan Anlatıcı` modeli önerisi ve bu model kullanılarak yazılacak yeni çalışmalar için olanakların araştırılması

Abstract

Bu tez, Ingmar Bergman'ın Persona filmi üzerinden bir `susan anlatıcı` modelinin önerilmesi ve bu modelin yeni çalışmalara kaynaklık edecek potansiyelinin keşfedilmesi amacıyla yazılmıştır. Persona'daki iki karakter arasındaki diyalektiğe ve karakterlerin seyirciyle kurduğu ilişkiye odaklanılmış, hikâyenin karakterlerden birinin susmasıyla aktarılıyor olması fikrinden hareket edilmiştir. Onun susması, konuşan karakterin konuşmasının niteliğini değiştirmekte ve onu ifşaya sürüklemektedir. Kimliklerinin iç içe geçmesi anlatanı ve aktaranı iyice belirsizleştirmekte, konuşan karakterin sözünün susan karakterin sözü haline gelmesiyle susan karakter de susan anlatıcıya dönüşmektedir. Susan anlatıcı modelinin kuramsal altyapısı oluşturulduktan sonra bu modelin yeni çalışmalarda nasıl kullanılabileceği bugün susmanın felsefi gerekçeleriyle birlikte araştırılmıştır. Böylelikle karakterin susarak anlatı içindeki mevcudiyetini sürdürmesi ve seyirciyle iletişimine devam edebilmesi için öneriler getirilmesi amaçlanmıştır.

This thesis is written in order to propose a `silent narrator` model with reference to Ingmar Bergman's Persona and to discover the potential of this model to be used in new material to be written in the future. With a focus on the dialectic between the two characters of Persona and their relationship with the spectator, the thought that the transfer of the narrative is made possible by the silence of one of the characters is brought forward. Her silence changes the extent of the lingual content of the talking character, leading to exposure. While the intertwinement of their identities obscures the positions of the narrator and the transferor, the fact that the remarks of the talking character become the remarks of the silent character converts the silent character into the silent narrator. After the theoretical basis of the silent narrator model was established, the ways to use this model for new material was investigated with the philosophical reasoning behind being silent today. This way, suggestions regarding the methods for the existence of a silent character within a narrative and the ways for him to continue his relationship with the audience were made.