Sait Faik Abasıyanık`ın hikayelerinde insan ve tabiat unsurları

Abstract

Sait Faik, 1906-1954 yılları arasında yaşamıştır. Babası, kereste alım satımcılığı yapan Saik Faik, halkın içinde yetişmiş, bir çok yerleri görmüş ve halkı tanıma imkanını bulmuştur. Saik Faik için Adapazarı önemli bir şehirdir. Çünkü o, ilköğrenimini burada tamamlamış ve güçlü izlenimler edinmiştir. Hikâyeciliğinin güçlü temelleri burada atılmıştır. Daha sonra yazdığı hikâyelerde bu güçlü izlenimleri bulmak mümkündür. Yazdığı hikâyelerde kişisel duygulara yer vermeyen Sait Faik, yaşadığı toplumun insanlarının acılarını, sevinçlerini, aşklarını, üzüntülerini, kavgalarını okurlara vermiştir. Bunları verirken sade bir dil kullanmıştır. Güçlü bir hikâyecimizdir. O, döneminin sanatçıları gibi toplumsal çatışmaların, sınıf kavgalarının hikayecisi olmamıştır. O, insanları öylesine çok sevmiştir ki düşünceleri ne olursa olsun her insanla konuşmuş onlarla birlikte sevinmiş onlarla birlikte üzülmüştür. İlk hikâyesi olan `İpekli Mendin on beş yaşında yazmıştır. Sait Faik, yazdığı bütün hikâyelerinde toplumu, insanları, değer yargılarıyla, yaşantılarıyla, inançlarıyla, dünya görüşleriyle birlikte vermiştir. Bu veriş sırasında Sait Faik, insanları hep sevdirmiş ve onlarda mutlaka sevilecek bir yön buldurmuştur. Tabiatı da aynı duyguyla okurlara vermiştir. İşte zamanında olduğu gibi günümüzde de çok sevilmesinin ve çok okunmasının nedeni onun toplumla ve tabiatla bu anlayış içinde bütünleşmesidir. Birsen ÖZTÜRK

Sait Faik lived between the years of 1906-1954 Because his father was a wood merchant he was grown up socially and had a chance of being in lots of places and knowing the sociaty closely. Because he completed his primary school education there, Adapazarı was an important city for him so he had great impressions of it. The basis of his storytelling ability got established there. It's possible to find them out of the stories he wrote later. Sait Faik, who gave no, importance to personal feelings in his writings, conveyed the sorrows, hapiness, loves and guarrels of the sociaty he lived in to his readers. He used a simple Language in his all works and was a great writes of at that time. Unlike the others at his persod, he wasn't a writer of social arguaments and class fights. He loved the people so much that he spoke to everybody whatever their idiea was and was pleased and worried with them together. He wrote his first story `İpekli Mendil` when he was fifteen. In his all works he treated the sociaty and people with their traditions, life styles, beliefs and pholosophicol views. He examined all of them in a way that he always found a feature of them that could be loked as well as he did with the nature with the same feelings. The reason of being so loved and read a lot even today as well as at his time is that he was completed with the nature and sociaty in these aspects and understanding. BİRSEN ÖZTÜRK