Labial ve lingual braket yüzeylerindeki uzun dönem biofilm oluşumunun karşılaştırmalı analizi

Abstract

Sıla Bilgin, Labial Ve Lingual Braket Yüzeylerindeki Uzun Dönem Biofilm Oluşumunun Karşılaştırmalı Analizi, Başkent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Uzmanlık Programı, Uzmanlık Tezi, 2016.Bu çalışmanın amacı; lingual ve labial ortodontik tedavide braket yüzeylerinde uzun dönemde oluşan biofilm formasyonunun teknikler arası ve lokasyona göre farklılık gösterip göstermediğini kantitatif olarak incelemektir. Çalışmaya Başkent Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi Ortodonti Anabilim Dalında labial metal braketler ve lingual braketler ile sabit ortodontik tedavi görmekte olan yaşları 17-51 arasında değişen (ortalama 24±8,8 yaş) 13 kadın 7 erkek toplam 20 birey dahil edilmiştir. Labial teknikle tedavi edilen 6 kadın 4 erkek 10 bireyin yaş ortalaması 25.30±10.69 'dur. Ortalama tedavi süresi 24,4±8,36 aydır. Lingual teknikle tedavi edilen 7 kadın 3 erkek 10 bireyin yaş ortalaması 22.60±6.64'tür. Ortalama tedavi süresi 25,8±8,92 aydır. Debonding sonrası her hastanın maksiller santral keser ve ikinci premolar, mandibular santral keser ve ikinci premolarlarındaki 4 braketi toplanmış; 40 adet labial, 40 adet lingual olmak üzere toplam 80 braket elde edilmiştir. Braketler üzerindeki biofilm formasyonu bir taramalı elektron mikroskop (scanning electron microscope) tekniği olan Rutherford backscattering detection (RBSD) metodu ile kantitatif olarak analiz edilmiştir. Her braketin mezial, distal, okluzal, gingival ve vestibül/lingual yönden 5'er adet fotomikrografı elde edilmiştir. Elde edilen 400 fotomikrograf üzerinde İmage J 1.48 yazılım programı ile biofilm formasyonunun kantitatif analizi yapılmıştır. İki gruplu karşılaştırmalar için Mann-Whitney U Testi kullanılırken, ikiden fazla grup karşılaştırmalarında ise Kruskal Wallis tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır. Kruskal Wallis testi sonucu anlamlı farklılık çıkması durumunda farklılığın tespiti için Çoklu Karşılaştırma Testlerinden yararlanılmıştır. İki braket grubundan, lingual braket grubuna ait ortalama biofilm formasyonu oranı 40.13% ± 6,38%, labial braket grubuna ait ortalama biofilm formasyonu oranı 26,39% ± 4,13% olarak bulunmuştur. Gruplar arasındaki farklılık anlamlıdır. Her iki grupta da braketlerin lokasyonuna göre biofilm oranları arasında anlamlı düzeyde farklılık bulunmamaktadır. Gruplar arası karşılaştırmada lingual gruptaki maksiller ikinci premolar, mandibular santral ve mandibular ikinci premolar braketlerin biofilm oranları labial gruba göre anlamlı düzeyde daha yüksek tespit edilmiştir. Her iki grupta da gingival, mezial ve distal yüzeyler biofilm akümülasyonunun en yoğun olduğu bölgelerdir. Gruplar arası karşılaştrımada lingual gruptaki mezial, distal, gingival ve vestibül/lingual yüzeylerin biofilm oranları labial gruba göre anlamlı düzeyde daha yüksek tespit edilmiştir . Sonuç olarak; lingual ortodontik tedavide labial tedaviye göre uzun dönem biofilm akümülasyonu daha fazladır.Anahtar kelimeler: Biofilm, Lingual ortodonti, RBSD, Ortodontik braketler, Taramalı elektron mikroskobu

Sıla Bilgin, Comparative Analysis of Long-term Biofilm Formation on Labial and Lingual Bracket Surfaces, Başkent University, Faculty of Dentistry, Expertise Thesis in Orthodontics, 2016.The aim of this study was to evaluate the long-term biofilm formation on labial and lingual orthodontic brackets and to compare the impact of technique and location of brackets. 20 patients (13 females and 7 males) aged between 17-21 years (mean 24±8,8) who had received labial or lingual orthodontic therapy were enrolled in the study. The mean age of 10 patients (6 females and 4 males) who had treated with labial tecnique for 24,4±8,36 months was 25.30±10.69. The mean age of 10 patients (7 females and 3 males) who had treated with lingual tecnique for 25,8±8,92 months was 22.60±6.64. 40 brackets per group were taken from maxillary central insicors and second premolars, mandibular central insicors and second premolars. Biofilm formation on 80 orthodontic brakets was analyzed quantitatively with the Rutherford backscattering detection metod, a scanning electron microscopy tecnique. Five micrographs were obtained per bracket with views from the vestibule/lingual, mesial, distal, gingival, and occlusal aspects. Quantitative analysis of 400 photomicrographs was carried out with surface analysis software (Image J 1.48). Data were analyzed by Mann-Whitney U-test and Kruskal Wallis (α=0,05). Total biofilm formation was 40.13% ± 6,38% per cent of the surface on the lingual brackets and 26,39% ± 4,13% per cent on labial brackets. Differences between the two groups were statistically significant. No statistical difference was observed among intraoral location (maxillary central insicors and second premolars, mandibular central insicors and second premolars) per group. The biofilm accumulation was mostly located on gingival, mesial and distal surfaces per group. Pairwise comparison of biofilm formation revealed significantly higher biofilm accumulation on lingual brakets with respect to intraoral location (maxillary second premolars, mandibular central insicors and mandibular second premolars) and bracket surface (mesial, distal, gingival and vestibule/lingual). As a result; long-term biofilm accumulation on lingual orthodontic therapy is more than labial orthodontic therapy.Key words: Biofilm, lingual ortodontics, Rutherford backscattering detection, ortodontic brackets, scanning electron microscopy