Sound of blase, sound of spirit, sound of war: soundtrack analysis of Reha Erdem films : Hayat Var, Kosmos, ve Jin.

Abstract

Bu çalışma, Reha Erdem fimlerinde kullanılan ses tasarımının nasıl aktif birunsur olarak kullanıldığını anlamak üzere yapılmıştır. Reha Erdem'in kendineözgü kurgu stili, onun en az görseller kadar önemsediği ses kullanımı ilebirleşerek, sesli‐görsel bir stil yaratır. Chion'un terimleriyle betimlemek gerekirse,Reha Erdem'in sineması 'vokosentrik' değildir. Başka bir deyişle Reha Erdemsinemasında insan sesi filmin zaman ve uzamında, hikayenin kuruluşunda sesevreninin hiyerarşik olarak en yüksekte değildir. Tam tersi, bu tezin iddia ettiğiüzere, Reha Erdem filmleri 'sonosentrik'tir. Sonosentrik terimi özellikle RehaErdem filmlerindeki ses kullanımın baskın bir unsur olduğunu ve görüntüleriçerçeveleyerek sahneyi kurduklarını anlatmak amacı ile kullanılma sokulmuştur.Ayrıca tezin içeriği sonosentrik ses kullanımının filmin ses evrenini nasılbelirlediğini de irdelemektedir. Bu noktalar araştırılırken, ses tasarımınındakullanılan hangi öğelerin, ses‐görüntü birliği oluşturduğu ve bunu nasıloluşturduğu da dikkate alınmıştır. Ek olarak kullanılan tüm ses unsurları, Erdemfilmlerindeki estetik öğesini zenginleştirmektedir. Çalışma esnasında, Reha Erdem'in üç filminin ses bandı analiz edilmiştir‐ Hayat Var, Kosmos ve Jin. Bu fimlerin sinematografisi, hikayedeki anlamı yaratmaadına güçlü ve yeterlidir, ancak bu çalışma sinematografinin dışında sestasarımının filmlerdeki anlatımı nasıl zenginleştiğini irdelemektedir. Sonuç olarak,bu tez, Reha Erdem'in bu üç filmin ses tasarımları açısından bir üçleme olduğunusöylemektedir

This thesis needs to be read as an attempt to understand how Reha Erdemuses sound as an active agent to create meaning in his films. It is argued that withhis unique editing style, he creates audio‐visual cinema in which sound is at leastas important and significant as the visuals. Especially by borrowing the term fromChion, the study argues that 'Reha Erdem's films are not 'vococentric.' In otherwords, the presence of human voice does not structure the sonic environment ofthe diegesis's spatiotemporal. On the contrary, in this thesis, the contention is thatErdem's films are 'sonocentric'. The term 'sonocentric' is deliberately preferred tosuggest that the sound is the dominant element at the center of these films framingthe images, setting the scene and not the vice versa. The study aims at unravelinghow the 'sonocentric' use of sound formulates the sonic space of the film. In doingthis, the thesis attempts to understand the ways in which sound design elementsfunction in containing the image as a frame for establishing an audio‐visualcombination – It is argued that this in turn, enriches the aesthetic level of Erdem'sfilms. The thesis focuses on the soundtracks of Reha Erdem's three films ‐ HayatVar, Kosmos and Jin. While the quality of the image track in these films is alsoprominent in creating meaning, this research focuses mainly on how the sound isdeployed to enrich the narrative. As a conclusion, the thesis suggests that Erdem'sthree films form a trilogy in terms of their sound tracks designs.