Türk İş Güvencesi Hukuku ve işveren vekilleri

Abstract

Bu tez çalışmasında; Türk iş güvencesi hukuku ve bu çerçevede işveren vekilleri ve yardımcılarının durumu incelenmektedir. Bu inceleme yapılırken karşılaştırmalı hukukta yer alan düzenlemeler ele alınarak konuya farklı bir bakış açısı getirilmeye çalışılmıştır. Tez çalışmasının amacı, başlıca 158 sayılı Uluslararası Çalışma Örgütü Sözleşmesi ile 4857 sayılı İş Kanunu ile düzenlenen Türk iş güvencesi hukukunun karşılaştırmalı hukuk çerçevesinde irdelenmesi ve işveren vekillerinin durumunun tartışılmasıdır.Çalışmanın ilk bölümünde, iş güvencesi kavramı, uluslararası sözleşmeler ile yasal düzeyde hukukumuzda düzenlenmesi, geçerli sebep kavramının öğreti ve uygulamada ele alınış biçimleri, geçerli ve haklı sebep ayrımı ile karşılaştırmalı hukukta ülke örnekleri üzerinden iş güvencesi hukukuna yer verilmiştir. İkinci bölümde Türk Hukukunda iş güvencesinden yararlanma koşulları ve bu kapsamda kişi yönünden kapsam dışı bırakılan işveren vekili ile yardımcılarının durumu irdelenmiştir. Sonuç olarak, iş güvencesi hükümlerinin işveren vekilleri ve yardımcılarına uygulanması ile ilgili yasal düzenlemenin, uluslararası kaynaklar, karşılaştırmalı hukuk ve diğer iş kanunlarına göre daha geniş kapsamda ele alınabilir niteliği sebebiyle yarattığı hak kayıpları tartışılmıştır.. İç hukukumuzda ve karşılaştırmalı hukuktaki bu konu ile ilgili kaynak yetersizliği sebebi ile iş güvencesi hukukunun felsefesi ve geçerli sebep koşulu çerçevesinde, ağırlıklı olarak kendi yorum ve değerlendirmelerimize dayalı irdelemelere yer verilmek zorunda kalınmıştır. Bu işçilerin beyaz yakalı üst düzey yöneticiler olması sebebi ile işverenin, geçerli sebep olmaksızın, keyfi feshi durumunda, aynı veya benzer konumda bir iş bulmalarının ve kapsamının belirlenmesinin güçlüğü yanı sıra kanunun işverene işe alma açısından seçimlik bir hak tanıması göz önüne alındığında, mağduriyetlerinin giderilmesi açısından, İş Kanunu 18/5'de yer alan kişi yönünden feshe itiraz davası açma haklarının olmaması, kapsamı dışı olmalarını öngören düzenlemenin kanundan çıkarılması önerilmiştir.

In this thesis study, Turkish job security law and in this framework the situation of acting of employer and their assistants are being examined. While it is being examined, the regulations in comparative law have been taken into consideration and a different point of view has been tried to be improved. The aim of thesis is to examine the Turkish job security law, which is regulated by the Convention of International Labor Organization No. 158 and Labor Law No. 4857, in the context of comparative law and to discuss the situation of acting of employers.The first part of the study includes the concept of job security, regulation in our law at the legal level with international conventions, the concept of valid reason's way of teaching and practicing, and the discrimination of job security law which are valid and justified through the examples of countries in comparative law. In the second part, the terms of benefit from job security in Turkish Law and the situation of acting of employer and their assistants who were excluded from the scope of this are examined. In conclusion, it is discussed that the forfeiture which is created due to the fact that the application of the regulation of the job security provisions to the acting of employer and their assistants, international resources, comparative law and other labor laws can be handled in a wider context. Due to the inadequency of the internal law and comparative law on this issue, in the framework of the philosophy of employment security law and and in the context of valid reason, mainly it is obliged to base on our own interpretations and evaluations. It has ben proposed to remove the regulation owing to they are white collar senior executives, the employer's terminate for convenience without valid reason, as well as the difficulty of finding same or similar position and taken into account of the fact that the law defines an optional right to recruit workers for employer, in terms of the unjust victimization, for not having the right of to commence an action for termination in person under article 18/5 of Labor Law, which stipulates that they are not covered.