İlkokul öğrencilerinde hayvana yönelik kötü davranış ile saldırganlık ve empati düzeyleri arasındaki ilişki

Abstract

Bu araştırmada ilkokul öğrencilerinde hayvanlara yönelik kötü davranışlar ve bu davranışların saldırganlık ve empati değişkenleriyle ilişkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Araştırmanın örneklemi 2015-2016 Eğitim-Öğretim yılında İstanbul'un Bayrampaşa, Beyoğlu, Esenler, Üsküdar, Sarıyer, Şişli ve Zeytinburnu ilçelerinde ilkokul 4. sınıfa devam etmekte olan 633 kız, 615 erkek toplamda 1248 öğrenciden oluşmaktadır. Veri toplama araçları olarak araştırmacılar tarafından hazırlanan Demografik Form, Hayvana Yönelik Kötü Davranış Envanterinin (Dadds, Whiting, Bunn, Fraser, Charlson, Pirola-Merlo, 2004) araştırmacılar tarafından hazırlanan Türkçe Formu, Bryant (1982) tarafından geliştirilen ve Türkçe'ye uyarlaması Yılmaz-Yüksel (2003) tarafından yapılmış Empati Ölçeği, Cassidy ve Asher (1992) tarafından geliştirilen ve Türkçe'ye uyarlaması Seven (2010) tarafından yapılan Sosyal Davranış Öğretmen Formu kullanılmıştır. Hayvana yönelik kötü davranış ve saldırganlık arasında olumlu yönde bir ilişki belirlenmiştir (r=.41, p<.01). Hayvanlara yönelik kötü davranış ve empati arasında ters yönde bir ilişki belirlenmiştir (r=.35, p<.01). Saldırganlık ve empati arasında ters yönde bir ilişki belirlenmiştir (r=.25, p<.01). Bağımsız Örneklem t-Testi analizlerinde cinsiyet, aileden şiddet görme, evcil hayvan sahibi olma, ailede hayvan sevgisi ve aile içinde hayvana zarar verme değişkenleri ile hayvanlara yönelik kötü davranış, empati ve saldırganlık arasında bir ilişki belirlenmiştir (p<.001). Erkek öğrencilerin hayvanlara daha fazla kötü davrandığı, daha saldırgan oldukları ve empati becerilerinin daha az olduğu belirlenmiştir. Ailesinden şiddet gördüğünü belirten öğrencilerin hayvanlara yönelik kötü davranışlarının daha fazla, saldırganlık düzeylerinin daha fazla ve empati düzeylerinin daha az olduğu belirlenmiştir. Evcil hayvan sahibi olan öğrencilerin hayvanlara yönelik kötü davranışlarının daha fazla olduğu belirlenmiştir (p<.05). Evcil hayvan sahibi olan çocukların empati becerilerinde herhangi bir farklılık belirlenmemiştir. Ailesinde hayvanların sevilmediğini belirten öğrencilerin hayvanlara yönelik kötü davranışlarının daha fazla olduğu belirlenmiştir (p<.001). Ailesinde hayvanlara zarar veren kişiler olan öğrencilerin hayvanlara yönelik daha fazla kötü davranışlarda bulunduğu belirlenmiştir (p≤.001). Regresyon analizlerinde hayvanlara yönelik kötü davranışların %25'inin (R2=.254) cinsiyet, evcil hayvana sahip olma, ailede hayvan sevgisi, saldırganlık ve empati değişkenleri tarafından açıklandığı belirlenmiştir. Hayvanlara yönelik kötü davranışlar tek bir olgu değildir. İlerleyen dönemlerde çeşitli olumsuz sosyal davranışlarla ve empati eksikliği ile bağlantılı olabilmektedir. Hayvanlara yönelik kötü davranış vakalarına karşı çocukluk döneminde önleyici ve müdahale edici çalışmaların yapılması gerekmekte, hayvanlara yönelik suçlar işleyen yetişkinlere yönelik ise daha ağır ceza yaptırımlarının uygulanması ve psikolojik tedavi hizmetlerinin verilmesi gerekmektedir.

This study aims to explore the relationship among cruelty to animals in primary school children, their aggression and empathy levels. The research sample consists of 1248 4th grade primary school children, 633 girls- 615 boys, studying at Bayrampaşa, Beyoğlu, Esenler, Üsküdar, Sarıyer, Şişli and Zeytinburnu districts of İstanbul, Turkey on 2015-2016 academic year. Data collection tools consist of Demographic Information Questionnaire prepared by the researchers, The Turkish form of Cruelty to Animals Inventory (Dadds, Whiting, Bunn, Fraser, Charlson, Pirola-Merlo, 2004), translated into Turkish by the researchers, Empathy Scale developed by Byrant (1982) and translated into the Turkish by Yılmaz-Yüksel (2003), Peer and Teacher Assessment Behavior developed by Cassidy and Asher (1992), translated into Turkish by Seven (2010). Cruelty to animals was significanlty and positively correlated with aggression (r=.41, p<.01). Significant and inverse correlation was found between cruelty to animals and empathy (r=.35, p<.01). Significant and inverse correlation was found between aggression and empathy levels (r=.25, p<.01). Independent-sample t-Test analyses was conducted to determine whether there is any relationship of gender, physical abuse within family, pet ownership, attachment to animals in child's family variables to cruelty to animals, aggression and empathy. Boys are more cruel to animals, more aggressive and have less empathy levels compared to girls (p<.001). Children physically abused by their parents are more cruel to animals, more agressive and have less empathy levels compared to non-abused group (p<.001). Children having no pets are more cruel to animals compared to children having pets (p<.05). No difference was found between having pets and empathy levels. Children whose parents do not attach to animals emotionally are more cruel to animals (p<.001). Children observing cruelty to animals in their family are more cruel to animals (p<.001). On Hierarchical Regression analysis, it was found that 25% of the variance (R2=.254) in cruelty to animals was explained by gender, having pets, emotional attachment to animals in the family, aggression and empathy. Cruelty to animals is not a single phenomenon. Cruelty to animals can be closely linked with negative social behaviors and deficits in empathy in the long run. Prevention and intervention studies have to be done in childhood period against cruelty to animals cases. Psychological treatment and the harsher criminal sanctions have to be regulated against adult cruelty to animal criminals.