Imagining the family: Intergenerational cultural transmission in mixed families in Istanbul

Abstract

Çeşitli ulusaşırı ailenin ve iki-kültürlü/etnisiteli çiftlerin ortaya çıkması, uluslararası göçün giderek karmaşıklaşarak ivme kazanmasıyla bağlantılıdır. Bir zamanlar tipik olarak göç veren bir ülke olan tanımlanan Türkiye, son zamanlarda hem transit, hem de göç alan bir ülkeye dönüşmüştür. Çok sayıda Avrupalı, Türk vatandaşlarıyla olan duygusal bağları sayesinde Türkiye'ye yerleşmiştir. Bu tez, İstanbul'da ikamet eden Avrupalı–Türk aileleri, `aktif ve karmaşık sosyo-kültürel melez alan` olarak incelemektedir. (Rodríguez García, 2006, 426). Her ailenin kendini tanımlayışı, açık, akışkan ve daimi bir (yeniden) inşa sürecinde oluşur. Her ne kadar yeni bir ailenin yaratımı `tahayyül` gerektirse de, melez çiftler ister istemez tek kültürlü sorulardan çok daha soyut sorulara cevap vermektedirler. a) Biz bir aile olarak kimiz ve kendi toplumlarımız karşısında nerede durmaktayız? b) Çocuklarımız kimler olacaklar? c) Onları nasıl yetiştireceğiz? Sonuç olarak, bu tez, yukarıda belirtilen sorulara karşılık gelen üç ana bölüme ayrılmıştır. İlk olarak a) araştırmanın katılımcılarının toplumsal niteliklerini b) ailelerinin ve arkadaşlarının onların ilişkilerine tepkilerini ve c) Türk olmayan eşlerin Türk toplumuna uyum stratejilerini inceler. İkinci olarak, bu çiftlerin anne ve baba olarak kültürel miraslarının belirli özelliklerini nasıl müzakere ettiklerini ve çocuklarına aktardıklarını araştırır. Üçüncü olarak, melez ailelerde ebebeynler, kendilerine özgü çevrelerde yetişmiş ve sosyalleşmiş olduklarından, kültürel aktarım ve çocuk yetiştirme modelleri konusunda iki ayrı sosyokültürel repertuara sahiptirler. Bu bakımdan, bu tez, Türk olmayan katılımcıların geniş ailenin rolü, iyi anne kavramı ve çocuk yetiştirme pratikleri üzerine olan algılarını analiz eder. Bu çalışma niteliksel mikro bir çalışma sunmaktadır ve yarı-yapılandırılmış derinlenmesine mülakatlara dayanmaktadır.

Accelerated and increasingly complex patterns of international migration are correlated with emergence of various types of transnational families and ever rising number of bi-national couples. Once a typical emigration country, Turkey has recently been established as a transit and receiving society, where numerous Europeans settled due to emotional ties with Turkish citizens. This thesis studies mixed European-Turkish families residing in Istanbul, as an `active and complex socio-cultural hybrid space` (Rodríguez García, 2006, 426). The self-definition is for each family open, fluid, and in a continual process of (re)construction. Although the creation of a new family always involves `imagining`, mixed couples necessarily answer more abstract questions than mono-cultural: a) Who are we as a family and where do we stand vis-à-vis our respective societies? b) Who are our children going to be? c) How we will raise them? Consequently, the thesis is divided into three main parts corresponding to the stated questions. First, I examine a) the social characteristics of the research participants, b) the reactions of family and friends to their relationship, and c) the adaptation strategies of non-Turkish partners to Turkish society. Second, I explore how these couples, as mothers and fathers, negotiate and pass specific aspects of their heritages to their children. Third, within the mixed families, mothers and fathers have at their disposal two distinctive sociocultural repertoires in regard to cultural transmission and parenting models, as they were raised and socialized in distinctive settings. Hence, I examine the non-Turkish participants' perceptions of a role of extended family, a concept of a good mother and child-rearing practices. The thesis represents a qualitative micro study.