Turkish ethos of the Kurdish question: A case study on the Turkish society in Thrace-Tekirdağ

Abstract

Bu tez, Kürt Meselesi bağlamında Türk toplumunun değişime karşı direncini, Çatışma Etosu Teorisinden istifade ederek analiz etmektedir. Bu tez, çatışma boyunca, çatışma içindeki her iki tarafın üyelerinin çatışmaya adapte olabilmek için sosyo-psikolojik bir altyapı (SPA) geliştirdiğini, ve bu SPA değişmediği takdirde barış inşa etmenin mümkün olmadığını varsaymaktadır. Bu teorik çerçeve ışığında, tezin temel hipotezi `Türk toplumunda, Kürt meselesi hakkında, değişime karşı dirence sebep bazı paylaşılan inançlar vardır` olarak formülize edilmiştir. Bu hipotezi incelemek için, Kürt meselesinde periferi bir bölge olarak kabul edilebilecek Tekirdağ'da, yirmi yerel kanaat önderi ile şahsen saha mülakatı gerçekleştirilmiştir. Tez, çalışmanın teorik çerçevesini geliştirerek başlamakta. Sonrasında Kürt meselesinin haritasını sunmaktadır. Bunu sırasıyla Türk etosunun içeriği, Türk etosunun fonksiyonelliği, ve SPA'nın fonksiyonelliği analizleri takip etmektedir. Son olarak da, tezin kısıtlamaları ve etostaki değişime ihtiyaçla ilgili gelecek çalışmalar için tavsiyeleri tartışmaktadır.

This thesis makes use of the Ethos of Conflict (EOC) theory to analyze the resistance of the Turkish society to change in the sense of the Kurdish question. It assumes that in the course of conflict both members of the parties involved in the conflict develop a socio-psychological infrastructure (SPI) to adapt the conflict and without transformation within the SPI, building peace is not completely possible. In the light of this extensive theoretical framework, the fundamental hypothesis of this thesis was formulated, as there are some shared beliefs in the Turkish society in terms of the Kurdish question leading to resistance to change. To explore this hypothesis, 20 field interviews with local opinion leaders were personally conducted in Tekirdağ, a periphery zone of the Kurdish conflict. The thesis starts with the development of the theoretical framework of the study. Then it provides a mapping of the Kurdish question. This is respectively followed by the analysis of the content of the EOC with respect to the Kurdish question, the functionality of the EOC, and the functionality of the SPI. Finally, I discuss the limitations of the thesis and the recommendations for further research regarding the need for change in the Turkish ethos.