Bir grup yetişkinde umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkinin farklı değişkenler açısından incelenmesi

Abstract

Bu araştırmada amaç, bir grup yetişkinde umut ve psikolojik iyi oluş arasındaki ilişkinin cinsiyet, yaş, medeni durum açısından incelenmesidir.Araştırmanın çalışma grubunu İstanbul Sarıyer ilçesindeki çalışan-çalışmayan, evli ve bekar, 20-50 yaş arasındaki 448 birey oluşturmuştur.Araştırmada umut ile psikolojik iyi oluş değişkenleri arasındaki ilişkinin incelenmesi hedeflenmiş aynı zamanda analiz edilmiştir. Bireylerin yaş, cinsiyet, çalışma, ve medeni durumu hakkında gerekli bilgilerin elde edilmesi için araştırmacı tarafından hazırlanan Kişisel Bilgi Formu kullanılmıştır. Bireylerin umut düzeylerini belirlemek için Schrank, Sibitz Woppmann ve Lauber (2011) tarafından geliştirilen, Sarıçam ve Akın (2013) tarafından Türk diline uyarlanan Bütünleyici Umut Ölçeği (BUÖ) kullanılmıştır. Bireylerin Psikolojik İyi Oluş Düzeylerini ölçmek için ise Diener ile arkadaşları (2009-2010) tarafından geliştirilen ve Türkçe' ye uyarlaştırması Telef (2011; 2013) tarafından yapılan, 'Psikolojik İyi Oluş Ölçeği' (PİOÖ) kullanılmıştır. Toplanan verilerin analizi SPSS programı ile düzenlenmiştir. Araştırmadan elde edilen sonuçlara göre, Bütünleyici Umut Ölçeğinin (BUÖ) alt boyutları ile Psikolojik İyi Oluş Ölçeğinin alt boyutları arasında pozitif yönlü ve anlamlı bir ilişki saptanmıştır. Araştırmada ulaşılan bulgular doğrultusunda çalışmanın sonuçları tartışılmış ve yapılacak olan araştırmalar için öneriler kısmı geliştirilmiştir.

The aim of this study is to examine the corelation between hope and psychological well-being in a group of adults in terms gender, age and married and unmarried. The study group consisted of 448 individuals aged between 20 and 50 years who were employed in the Sarıyer district of Istanbul working or non-working, married and unmarried.In the study, it was aimed to examine the corelation between hope and psychological well-being variables and analyzed. In order to collect the necessary data in the study, Personal Information Chart developed by the researcher was used to collect data about age, gender, study and marital status of individuals. In order to determine the level of hope of individuals, the Integrative Hope Scale (BHS), which was developed by Schrank, Sibitz, Woppmann and Lauber (2011), adapted into Turkish by Hakan and Akın (2013), was used.The Psychological Well-being Scale (PIOE), which was developed by Diener (2009-2010) and carried out by the Turkish adaptation study Telef (2011; 2013), was used to measure the Psychological Well-Being Levels of individuals. The data were analyzed with SPSS software.According to the findings obtained from the study, a positive and significant corelation was found between the subscales of the Integrative Hope Scale and the sub-dimensions of the Psychological Well-being scale. The results of the study were discussed in accordance with the findings of the study and recommendations for the researches were developed.