Milletlerarası özel hukukta atıf (renvoi)

Abstract

Çalışmamızın konusunu milletlerarası özel hukukun tartışmalı konularından olan atıf (renvoi) teşkil etmektedir. Yöntem olarak önce atıf (renvoi) kavramının ne anlama geldiğini ve milletlerarası özel hukukta nasıl bir teori (doktrin) olarak ortaya çıktığını inceledik. Ardından atıf çeşitlerini ve teori hakkında ileri sürülen lehe ve aleyhe görüşleri ele aldık. Milletlerarası sözleşmeler ve karşılaştırmalı hukuk açısından bazı yabancı hukuklarda atfın düzenlenişinden bahsettikten sonra Türk hukukundaki atıf düzenlemelerini incelediğimiz çalışmamızın sonucunda atıf teorisinin altında faydacı bir mantalitenin yattığı ve milletlerarası özel hukuk adaletine hizmet etmekten ziyade hakimin kendi hukukunu uygulamasını sağlayan bir araç olduğu sonucuna vardık.

The subject of this study is renvoi, a disputable matter of private international law. Methodologically first we analyzed the concept of renvoi and how it obtained a foothold as a theory in the field of private international law. Afterwards, we discussed the types of renvoi and the views both for and against of the doctrine. After examining some international conventions we tried to present a general perspective in comparative law as for the regulations related to renvoi in some common and civil law countries. In the last chapter, we discussed how renvoi is regulated in Turkish law. At the end of our study, we reached the conclusion that, the mentality behind the doctrine is a pragmatist one and it is used to serve as a tool for the application of lex fori rather than to guarantee conflicts justice.