Tip 1 diyabetli kişilerde egzersiz ve beslenmeye bağlı hipoglisemi

Abstract

Tip ı diyabetli kişilerde egzersiz ve beslenmeye bağlı hipoglisemi araştırıldığı çalışmamızda beslenme tedavisi ve fiziksel egzersizleri belirli plan ve program dahilinde uygulanmasıyla bireylerin yaşam kalitelerinin araştırılması amaçlanmıştır.Araştırmada tanımlayıcı araştırma modeli olarak egzersiz, beslenme ve hipoglisemi korku ölçeği uygulanmıştır. Araştırmanın evrenini; kanuni sultan süleyman araştırma hastanesi; örneklemi ise random tesadüfi örnekleme yöntemi ile endokrin bölümü tip 1 diyabetli kişiler oluşturmaktadır. 20-30 (n=25), 30-40 (n=22), 40-50 (n= 12) 50 yaş üstü (n=14) toplamda; 40 kadın 33 erkek yetişkine uygulanmıştır. Verilerin istatistiğinde SPSS 22,0 paket programı kullanılarak ki-kare testleri, çapraz tablolar ve frekans tabloları ile 0,05 düzeyinde değerlendirilmiştir.50 yaş üstü katılımcıların;''Ara öğünlerimi fazla miktarda yedim''(x̄ =2.2143) bazen fazla miktarda yediklerini,''Kan şekerimi150'nin üstünde tutmaya çalıştım''(x̄ =1,5000) daha fazla hassasiyet gösterdiklerini, ''Kan şekerim düştüğünde insülünimi azalttım''(x̄ =1,5000) insülüni azaltmadıklarını, ''Kan şekerimi günde 6 kez veya daha fazla ölçtüm''(x̄ =1,7857) daha fazla ölçüm yaptıklarını, ''Fiziksel aktivite/egzersiz yapmayı bıraktım''(x̄ =1,7857) fiziksel aktivite/ egzersiz konusuna daha fazla önem gösterdiklerini, ''Çevremde birilerinin olmasına özen gösterdim''(x̄ =1,5000) yakınlarında birilerine ihtiyaç duymadıklarını, ''Sosyal ortamlarda kan şekerimi her zamankinden daha yüksek tuttum''(x̄ =1,8571) daha dikkatli davrandıklarını, ''Önemli işlerle uğraşırken kan şekerimi her zamankinden daha yüksek tuttum''(x̄ =1,5714) kan şekeri hassasiyetlerinin daha az olduğunu, diğer yaş gruplarından yüksek ortalamaları tespit edilmiştir.50 yaş üstünün diğer yaş gruplarına göre beslenme konusunda yeterli bilgiye sahip olmadıkları ve diyet programlarında dikkatli olmadıkları, kan şekeri hassasiyetlerinin az olduğu tespit edilirken, fiziksel aktivite ve egzersiz konusunda, yalnızlık, sosyal ortamlarda kan şekerlerine ölçümlerine daha fazla hasssasiyet gösterdikleri tespit edilmiştir.

The aim of this study is to investigate hypoglycemia related to exercise and nutrition in people with type 1 diabetes, and to analyze the quality of life of individuals by applying nutritional therapy and physical exercises within a specific plan and program.Exercise, nutrition and hypoglycemia fear scale is applied as a descriptive research model. Target population of the study is chosen Sultan Süleyman Research Hospital ; Sampling is consisted of people with type 1 diabetes by using random sampling method in endocrine departmant. 20-30 (n = 25), 30-40 (n = 22), 40-50 (n = 12) over 50 years (n = 14) in total; 40 women and 33 male are administered in total. In the statistics of the data, chi-square tests, cross tables and frequency tables are used with SPSS 22.0 package program and evaluated at 0.05 level.Participants over the age of 50 stated : '' I ate too much of my breaks '' (x̄ = 2.2143) sometimes they ate too much, '' I tried to keep my blood sugar above 150 '' (x quantity = 1.5000) When my sugar fell, I reduced insulin ı (xın = 1.5000) did not reduce insulin, '' My blood sugar measured 6 times a day or more '' (xın = 1,7857) that they are doing more measurements, '' I've stopped physical activity / exercise ' '(x tut = 1,7857) showed moreiximportance to physical activity / exercise,' 'I've taken care to have someone around me' '(xdim = 1.5000) near someone they do not need,' 'I kept my blood sugar in social environments higher than ever '' (xeri = 1.8571) have been more careful, '' I've kept my blood sugar higher than ever before when dealing with important things '' (x dav = 1.5714) The higher averages from other age groups are detected.Research shows that participants over 50 years of age lacked sufficient knowlege concerning nutrition and failed to follow certain dietary guidelines. They were also less tolerant to fluctuations in blood glucose levels in comparison to respondents in other age groups. On the other hand, participants over the age of 50 were found to monitor blood sugar levels more closely in different social environments. Furthermore, they attached importance to physical activity/ exercise and independence than participants in other age groups.