Nationalism douze points: The discursive reproduction of Turkish and Greek identities in Eurovision Song Contest

Abstract

`Batı'nın yerlesik devletleri'nin sagduyulu yaklasımı, milliyetçi olguyu irrasyonel fikirlerinkarısımı olarak tanımlar. Milliyetçilik, `bizim' toplumumuzla ve toplumumuzun degeryargılarıyla bagdasmaz. Milli kimlikler, zaman içerisinde o kadar dogal bir hal almıstır ki`bizim' farklılıgımızı ortaya koymayı amaçlayan show programlarında bile göze çarpmadanbarınabilirler. Bu çalısma, Eurovision Sarkı Yarısması gibi `küresel' ve `düsük kaliteli'popüler bir yarısmada Türk ve Yunan kimliklerinin hangi yollarla ortaya koyuldugunuincelemeyi amaçlar. `Kendi' kimligimizin Türk ve Yunan medyasında temsil edilis sekli`bize' kendi içimizde tek-tip bir söylev kazandırır. Ayrıca bir süre için `digeri' ile yan yanabulunma, benzerlikler ve farklılıklar yoluyla aslında `kendi' kimligimizin özgünlügünügösterir. Bu çalısma, Türk ve Yunanın degismez ve köklü kimlikler degil de, belirli kurumlartarafından dayatılan sonradan kazanımlar oldugunu göstermeyi amaçlar.

The commonsensical view of the `established states of the West? on nationalphenomena identifies them as a stir of irrational feelings. Nationalism is incompatiblewith `our? community and its values. In turn, national identities have become soenhabited and natural that they remain unseen even in spectacular shows aiming toperform `our? distinctiveness. This study aspires to explore the ways in which Turkishand Greek identities are performed in `globalized? and `low-quality? popular contestssuch as Eurovision Song Contest. The tropes with which `our? identity is representedin Turkish and Greek media reproduce `us? discursively as internally uniform. Morethan that, the direct juxtaposition with the `other?, reproduces the originality of `our?identity through similarity and difference. The study seeks to show that Turks andGreeks are not fixed and essential identities, but rather categories of practicesreproduced by specific institutions.